Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Blaðsíða 47

PLÚTUS
29
þeim prófskírteinum, sem Dohk átti
i vörzlum sínum, er ólíklegt að hann
hefði leitað til Canada til læknis-
starfa. Læknisbréf hans var auka-
geta ein. Áhugi hans beindist allur
að vísindalegum rannsóknum á líf-
“>u. Að honum var neitað hér um
Ifiyfi til að praktisera, er skiljanlegt.
Hversu fær sem útlenzkur embætt-
ismaður er í fagi sínu, þarf hann
ekki að vera kolbrúnn með stromp-
kettu, til þess að canadiskir kollegar
kans setji honum stólinn fyrir dyrn-
Hitt er ólíklegra, að hann hefði
ekki fengið stöðu við háskóla, sem
kennari í sérgrein sinni, ef ekkert
kefði skvetst upp á fyrir honum í
Evrópu. Sá orðasveimur gekk í
Samson, að Dohk hefði framið þær
rannsóknir, með tilraunum sínum,
a bfandi mönnum, sem hvorki lög
guðs né manna leyfðu, og því verið
rekinn úr landi .... Hvað sem hæft
Var í þessu, megnaði ekki andúð
Canadiskra embættisbræðra hans,
a^.Snna honum til baka. Hann leit-
® lengra í vestur. f Winnipeg
raðiagði roskinn og ráðinn læknir
^dverjanum, að fara vestur í eitt
lnila niörgu héraða, sem um þær
^undir voru að byggjast. Þar væri
Vl^ a leeknislaust, og hann mundi
j51'11111 óáreittur, þar til lögmætur
^ vuir flytti inn og legði umdæmið
nndir sig. Þannig leiddu örlögin
' 'k H1 Samson. Og hótelið var
j . 1 fyrr fullgert, en Mr. Samson
®!gði þar tveggja herbergja íbúð
j.1'11 Indverjann. f öðru herberginu
^ 0 hann; í hinu tók hann móti
hngum, skoðaði þá og gerði smá-
eg!s handlækningar. Öllum, sem til
ans leituðu, sýndi hann alúð og ná-
Va2rnni. Átti það sitt þátt í, að auka
álit á þessum lærða töframanni. En
brátt kom í ljós, að hann var ekki
allur við eina fjölina feldur, enda
hvergi nærri upptekinn við læknis-
störfin. Ráðgátur líffræðinnar, sem
hann hafði áður glímt við, tóku hug
hans á ný föstum tökum.
„Eitt fyrirtækið enn,“ sögðu Sam-
sonítar, þegar Mr. Samson lét
hreinsa og innrétta stóra hlöðu eftir
fyrirskipun Indverjans, sem að
loknu verki tók að safna að sér
margskonar kvikindum og koma
þeim fyrir í inum ýmsu vistarverum,
sem þeim voru búnar í hlöðunni.
„Dýragarðinum," sögðu Samsonítar
og voru hróðugir. Og ekki dró úr
stolti þeirra, við að sjá afþiljaða
rannsóknarstofu koma upp í einu
horni dýragarðsins. Þar starfaði
Indverjinn að tilraunum sínum á
dýrunum, umkringdur inu fárán-
legasta maskínuríi og apparati. Og
veggirnir því nær huldir bókum og
ritum á öllum tungum siðaðra
manna. Alt þetta gafst almenningi
tækifæri á að sjá, meðan Dohk var
að koma sér fyrir. Eftir það var
það hulinn leyndardómur öllum
nema Dohk og Mr. Samson. Og
fanst Samonítum meira koma til
þessa fyrirtækis Mr. Samsons en
nokkurs undanfarins, og andlega
talað, ið heillaríkasta. Hér hafði Mr.
Samson unnið úr kaffibrúnum út-
lending með stromphettu undra-
læknir, dýragarð og vísindastofnun.
Svo fast sofnuðu sálir Samsonbúa
aldrei að ekki yrði rumskað við þeim
með nokkrum vel völdum orðum
um Dohk og dýrin. Og eftir að farið
var að gefa út „Blaðið," varð rit-
stjórinn aldrei ráðalaus þó stillur
héldust vikum saman og selskaps-