Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Blaðsíða 32

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Blaðsíða 32
14 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA anna, og jafnframt íslenzkir inn í hjartarætur. Munu vinir Jóns taka heilum og þakklátum huga undir þessi fögru og sönnu lokaorð erfi- ljóðs Jakobs um hann: Um þig stafaði ýmsa vega eitthvað gjafa milt, því mun afar þungum trega þér til grafar fylgt. Óneitanlega heldur Jakob Thorar- ensen vel í horfinu um ljóðagerðina í þessari nýjustu kvæðabók sinni, og með henni hefir hann enn á ný lagt drjúgan skerf til íslenzkra sam- tíðarbókmennta, og hún minnir jafnframt á það, hve vel hann skipar sinn virðulega sess á skálda- bekknum. III. Skal þá litið nokkuru nánar á lifsskoðun Jakobs Thorarensens eins og hún kemur fram í kvæðum hans. Raunsæi og jafnvægi í hugsun svip- merkja skáldskap hans. Glögg- skyggni hans á það, sem miður fer í lífinu, ranghverfu þess, á veilurnar í fari manna, finnur sér löngum framrás í kaldhæðni og þjóðfélags ádeilu, sem oft er bitur og vægðar- laus; en þegar betur er að gáð, er jafnframt löngum grunnt á samúð- inni með olnbogabörnum lífsins og lítilmagnanum, og þarf eigi annað en minna á kvæðið „Hann stal“ í því sambandi. Og þessi samúð skáldsins nær til málleysingjanna, dýranna, sem eigi síður en mann- anna börn heyja harða baráttu fyrir tilveru sinni, og eiga ekki ósjaldan í vök að verjast einmitt vegna mann- úðarleysis mannsins sjálfs. Djúp sið- ferðiskennd og ádeila haldast því í hendur í mörgum kvæðum Jakobs, og má í rauninni segja, að ádeilan eigi rætur sínar í þeirri tilfinningu hans, samanofinni jafn sterkri rétt- lætiskennd hans. Hann hefir hugsað mikið um vandamál mannlífsins, og skoðanir hans í þeim efnum eru ljósu letri skráðar í fjölmörgum kvæðum hans, sem þrungin eru íhyggli, bersögli, og gagnrýni, alltaf hreinskilin, og þegar allt kemur til alls jákvæð fremur en neikvæð. Raunsæi hans og efa- girni, sem alið hafa honum í brjósti bölsýnið, er finnur sér útrás 1 kvæðum eins og „Skaflar,“ á ekki síðasta leikinn. Þó að trú hans 3 manndóm og mannúð, á lífið, land hans og þjóð, standi stundum höll' um fæti, tapar hann henni aldrei til fulls; og þó að framtíðin sýnist hou- um oft þoku vafin og óviss, truir hann á hana, eins og lýsir sér vel 1 kvæði hans „Ný tíð,“ enda þútt; raunsæi hans og varfærni forði hon- um frá blindri öfgatrú í þetrn efnum. Jakob Thorarensen er hreinrsekt- aður einstaklingshyggjumaður^ en jafnframt gæddur sterkri persónu legri ábyrgðartilfinningu, og hann gerir miklar kröfur til manna um það að verða æðrulaust og hetjuleg3 við lífsins kvöðum, með trúmenns n við hið bezta í sjálfum þeim 0 trúnaði í störfum. Þessi lögeggían til frjósamra dáða er þungamiðjan^ mörgum kvæðum hans. Kvse 1 „Dagur“, efnismikið, táknrænt og áhrifamikið, er eitt hið allra svip
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.