Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Blaðsíða 50

32
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
ástand þeirra. Og drenginn grunaði,
að læknirinn væri valdur að eymd
þeirra. En svo rík var hluttekningar-
semi og samúð undrabarnsins, að
í stað þess að sakfella Dohk fyrir
harðýðgina, kendi Steinn litli í
brjósti um hann, fyrir að vera
vondur við þá, sem bágt áttu. Að
þessu hugarástandi barnsins komst
Indverjinn. „Vertu þolinmóður,“
sagði Dohk og beindi athygli Steins
litla að ýmsum breytingum sem
dýrin tóku — með tíð og tíma. Undir
umsjá og • meðferð læknisins, sá
drengurinn dauðvona skepnur fyll-
ast lífi og fjöri; feit, löt og væru-
gjörn dýr missa ofholdin, verða óró-
leg og ærslafull. Þessi og önnur
umskifti tóku langan tíma, en á
endanum urðu þau svo ákveðin, að
dýrið virtist hafa mist sitt uppruna-
lega eðli og upplag. Þannig var það
með ungan apa, uppáhald Steins
litla. Þeir léku hvor við annan tím-
unum saman. Báðir svo glaðir og
góðlyndir, að drengnum gleymdist
oft, að annar var maður en hinn
skepna. Svo tók apinn að breytast
og verða smátt og smátt ólíkari
sjálfum sér — leikfélaga Steins litla.
Innan árs var hann orðinn grimmur
og geðillur. Nú var hann óarga villi-
dýr, sem sóttist eftir að rífa og bíta
fyrrverandi leikbróður sinn. Og
Steinn litli grét . . . Og hann fylltist
ótta og lotning fyrir almætti Ind-
verjans. Upp frá þeirri stundu þótt-
ust þau, Steinn gamli og Fóstran
hafa tekið eftir breyting á geðslagi
og framkomu Steins litla, sem þá
var tíu ára.
Frá síðustu áratugum, sem lesa
mátti Samson á landabréfi vest-
ræna sléttulandsins, má Samson
Blaðið heita Annáll Samson & Co.,
næg drög og heimildir fyrir glimr-
andi landnámssögu. En þangað er
lítið að sækja til sögu um Stein
litla og lífið í Steinhúsum. Alt þess
háttar verður maður að grafa upp
úr minnum Samsoníta.
Eins og önnur börn innritaðist
Steinn litli í barnaskólann þegar
hann var sex ára. En ekki leyndi
það sér lengi, hversu ólíkur hann
var öðrum börnum. Fyrst voru
námsgáfur 'hans því nær ótakmark-
aðar. Þar á ofan dæmdist hann g°tl
barn í orðsins bezta skilningi. Svo
ljúfur og aðlaðandi var hann í fram-
komu sinni, að hann ávann sér ást
og hylli skólasystkina sinna jafnt og
kennaranna. Nú fyrst gafst honum
tækifæri til að svala þeirri örlætis-
ástríðu, sem á hann sótti. Eins og
gengur, vanhagaði margt skóla-
barnið um eitt og annað. Og að bæta
úr þeim skorti var Steina litla ha'
mark gleðinnar, og ekki hamlaði
getuleysið. Móðir hans hvatti frem-
ur en latti gjaflyndi sonar síns °S
lét honum alt í té, svo kærleikshvöt
hans yrði fullnægt. Það fór að leika
orð á því, að Mr. Samson væri mót-
fallinn góðverkum mæðginanna
kallaði þau bruðlunarsemi. Var Þ°
alkunnugt, að hann var enginn nirf'
ill, en gaf óspart til prests og kirkju
og annara velferðarmála og va^
stórtækur. En enginn vissi til, a
hann viki góðu að einstakling. ^esS
háttar gjafir kvað hann ölmusU’
niðurlæging mannskapsmanni, °S
mannleysunni hvöt til meiri vesa
dóms. Og þótti Samsonítum vel fara
á þessum skoðanamun hjónanna-
Hvort þeirra um sig bætti hitt upP’
í kærleiksverkunum, væri um