Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Síða 64

46
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Helzt þegar eg hugsa hér um hvað eitt sér í lagi straffsins ótti brjóstið ber bið eg guð mér vægi. 11. Hágikkirnir hrósa því að hafa ei mussu stakka lafir hárið augun í allt um kring til hnakka.
Bágt er alla að telja og tjá takta heimsins gráu nú þó að eg ympri á ofurlitlu og fáu. 12. Dönskum skóm er tyllt á taer telst það spánnýr siður buxur hylja bláar lær beint á ökla niður.
Athöfn bæði og orðsnildin er það meira en gáta allt er þetta orðið senn eftir dönskum máta. 13. Þó þær nokkurn auki yl enn ei verma kjúkur eru hnepptar utan til eins og byskups múkur.
Nýjan girnist sérhvör sið sést á lofti frakki kvör ambáttin keppist við að klæðast dönskum slakki. 14. Öll spáný er aðferð sú eins og reglur flestar gráir, bláir, grænir nú ganga flestir prestar.
Mest er praktin mátalaus menn það viti og skoði setja líka hatt á haus herrans móti boði. 15. Frá og til um foldar beð fimlega gjöra að ruxa alröndótta ég hef séð eins og jötunuxa.
Við þvílíku vara tók vel með settu ráði sjálfur guð í sinni bók sem að Moses skráði. 16. í reiðkápum þeysa þeir þvers um jarðar línu nú þær ekki nefnast meir nafni gömlu sínu.
Hvítalín þó kosti gjald kaupstefnurnar viður seimabrúr ei sjást með fald sá er lagður niður. 17. Hjólið að sé veraldar valt víst sem margan furði bágt er að telja affekt allt í þeim klæðaburði.
Sjá má líka marga mær mjög í fögru skinni hempulausar hlaupa þær heilagt guðshús inni. 18. Kroppurinn ber klæðaprjál kræstur drykk og fæðum lýður þörfnun sveltir sál sviftist réttum gæðum.
Meður þessu má eg sjá margan stígs bjóð hafla treyjur bláar tekið fá tæpast niður á nafla. 19. Nú ráðleggja eg vil eitt áður en skýlist fenni skriftina menn skoði greitt og skyggnist vel að henni-