Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Qupperneq 68

50
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
16. Eitt það hið bezta ætla eg sé
inntakið í því Kyrie
í Credó trú sína að tjá
þýða guðdómsins þrenning á
þenki eg öllum lagt vera uppá.
17. Hallelújá ei heyrist nú
helgunum á en regla sú
útlítur aumlega
mun það ei lengur þess þurfa
að þrenningin vilji oss
miskunna?
18. Siðvana vers að syngja af stól
soddan breytni ný venja fól
sem guðs menn settu til
þótti vel haga þá um bil
það er nú metið apaspil.
19. Præfetciuna að proma nú
prýði aflögð er venja sú
Sanctus ei sint er um
á heilögum drottins hátíðum
hafnað svo dýrstu siðvenjum.
20. Söngvísan Jesú minning mæt
í mínum huga eg það græt
helg þau ei heyrast ljóð
þá herrans Jesú hold og blóð
háverðugast meðtekur þjóð.
21. Litanían til síðu er sett
soddan nú prestum virðist rétt
blessaðar bænir þar
eru gjörvallar aflagðar
um þær ei framar sinnt er par.
22. Einnin líka nú aflagðir
eru nú bænadagarnir
fagurri á föstutíð
prestar til þeirra ei passa lýð
prædikunin svo aflegst um síð.
í þessu sem nú hefur verið prent-
að, hefur Indriði rakið það sem hann
saknaði mest úr gamla kirkjusöngn-
um, en af því að hann fjölyrðir um
sönginn sjálfan, er líklegt að hann
hafi verið söngmaður góður, eins og
sr. Ólafur sonur hans mun líka hafa
verið. Að hann hafi verið trúmaður
mikill og heitur má líka ráða af yl
þeim sem í er kvæðinu til hins forna
siðar, minnir hann þar stundum á
sr. Einar í Eydölum (líklega for-
föður sinn?) þar sem hann yrkir um
kaþólskan sið. Enn það er hvort-
tveggja að Indriða þykir ljósberar
samtímans vera í ætt við and-Krist,
enda hefur hann allljósa hugmynd
um það hvert þeir muni fara eftir
dauðann:
23. Er nú að lifa orðið aumt
er stig til lífsins heldur naumt
er heimsins komið kvöld
er þar með tvíllaust efsta öld
er öll guðsdýrkan dauf og köld.
33. Þið sem hafið um þanka rann
þunglega hneykslað margan
mann
sársöltum meður söng
ályktun dóms mun ærið ströng
eilífðin þar með næsta löng.
Tvö önnur kvæði yrkir Indriði um
sama efni, en þó að þau séu a. n. b
betur ort af því þau eru styttri, mun
þeim verða sleppt hér.
Þá er komið að eina skopkvæð'
inu, sem eftir Indriða liggur „YngiS'
mannalýsing, eða Marklýsing ósnot-
urra yngissveina“. Er talið að þetta
kvæði sé eftir þá bræður báða Hall'
grím og Indriða, en lýsingin á við