Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Síða 72

54
TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
þar 1815. Þessi prestur hefur verið
mjög jafnaldri Indriða og veiktist
ári áður en Indriði dó. Hann er ekki
líklegur til að hafa hneykslað Ind-
riða. Aftur á móti gæti eftirmaður
hans og tengdasonur, sr. Sigfús
Finnsson (1783—1846) hafa gert það.
Hann var útskrifaður úr heimaskóla
Geirs byskups Vídalín 1806, en
vígðist vorið 1809 aðstoðarprestur
að Þingmúla, og fékk brauðið sama
ár og Indriði dó 1811. Næstu presta-
köll eru Vallanes og Hallormsstað-
ur. Þar voru á árunum 1801—11 sr.
Jón Stefánsson skáld í Vallanesi
(1783—1821) og sr. Gunnlaugur
Þórðarson á Hallormsstað (1792—
1830). Hvorugur þessara manna
virðast mér líklegir til nýunga. Er
þá ekki um aðra að gera en sr.
Sigfús Guðmundsson á Ási (1799—
1810) og Björn Vigfússon á Eiðum
(1801—30).
II.
Ólafur Indriðason (1796—1861) var
skáld og prestur, lengst á Kolfreyju-
stað. Hann var sonur Indriða bónda
á Borg og síðustu konu hans, Krist-
ínar Andrésdóttur. Hann lærði fyrst
undir skóla hjá sr. Sigfúsi Finnssyni,
presti í Þingmúla, næsta bæ við
Borg, þá hjá sr. Guttormi Pálssyni
í Vallanesi og loks hjá Páli sýslu-
manni Melsted (síðar amtmanni) á
Ketilsstöðum. Hann vann og hjá
sýslumanni að skriftum. Hann varð
stúdent úr heimaskóla Geirs bysk-
ups Vídalíns 1819 með góðum vitnis-
burði, en var síðan áfram á Ketils-
stöðum hjá Páli Melsted. Hann
vígðist 1821 aðstoðarprestur til sr.
Jóns (yngra) Stefánssonar í Valla-
nesi og gegndi prestakallinu eftir
lát hans til fardaga 1822. Næsta ár
var hann settur millibilsprestur að
Hólmum í Reyðarfirði. Vorið 1823
varð hann aðstoðarprestur sr.
Salómons Björnssonar að Dverga-
steini og bjó þar, þar til hann fór
að Kolfreyjustað 1833, en þar var
hann prestur til æfiloka. Sr. Ólafur
var tvígiftur. Fyrri kona hans var
Þórunn Einarsdóttir frá Flögu i
Breiðdal. Þeirra börn voru Anna,
er átti sr. Siggeir Pálsson, sýslu-
manns Guðmundssonar á Hallfreð-
arstöðum, Ólafía, er átti Björn
Pétursson á Hallfreðarstöðum, Páll>
skáld á Hallfreðarstöðum, Anna
Þórunn er átti Þorvald Jónsson fra
Dölum, Fáskrúðsfirði. Seinni kona
sr. Ólafs — þau giftust vorið 1849 —
var Þorbjörg Jónsdóttir, silfursmiðs
í Dölum. Þeirra börn voru Jón Ólafs-
son, ritstjóri og skáld, og Kristrún,
er fór til Vesturheims og átti Svein
Björnsson alþingismanns Péturs-
sonar.
Eftir sr. Ólaf liggur allmikið
prentað, einkum guðsorðabækur og
sálmar. Sjö föstuprédikanir komu
út í Viðey 1844, en fengu harðan
dóm hjá Jóni Sigurðssyni í Nýium
Félagsrilum 1845 (V, 121), svo
harðan, að sr. Ólafur fann sig knúð-
an til að svara með sérstökum i’itl"
ingi: Alhugasemdir á móíi dóminum<
Khöfn 1847. Eftir það kom út Ný»
bæna- og sálmakver, Rvík 1853 (°&
1884) og Andlegi Sálmasafn, Akur-
eyri 1857. Auk þess komu tuttugu
og sex sálmar eftir hann í Viðbaeti
við hina eldri Messusöngsbók (1861)
og tuttugu og fimm sálmar í Sál»a'
bók 1871. Það er ljóst af þessu að
hann, og líklega alþýðan sem keyptb