Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Side 78

60
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
1. Svanna sér festan fá
firða sem von er á
girnir nú geyst.
Sá mærðar máir ker
með lagi von hvörs er
ei nema tvisvar tér
tóm fær ei veizt.
6. Glaðir við grautarskál
gildvaxnir hefja mál:
Allt fer vel ann.
Hvör öðrum hælir dátt
héraf, því vit er smátt
allir mjög hrokast hátt
halda sig menn.
7. Sízt vill nú sérþóttinn
sjatna þá kúturinn
opnaður er.
Sem hestur sjóvatn drakk
sérhvör unz nærri sprakk
vín slokar fer á flakk
fætur skeift ber.
8. Þó strax ei þrjóti kaup
þegar þeir fá nú staup
svo fer um síð.
Smákólnar kauða geð
keskyrði hrjóta með
unz flaskan æfa réð
áflogin stríð.
Ætli nokkra nema austfirzka hesta
ofan úr dölum eða Héraði hafi lang-
að til að drekka sjó undir spreng,
þegar þeir komu í kaupstað?
Náttúrulýsingar eru fáar í syrpu
Ólafs. Þó er hér veðurvísa um gott
vor og Impromptu um fagurt dý í
fjallshlíð; bæði prentuð í Nönnu. í
Lbs. 168, 8vo er kvæði um Eyjafjörð
eftir sr. Ólaf: „Fagur er fjörður
Eyja.“ Engin kvæði um pólitík eru
í þessari syrpu, og hef ég ekkert
slíkt séð eftir hann nema það sem
Jón prentar í Nönnu. Sum þeirra
kunna að hafa verið skömmótt, en
öllum slíkum virðist hann hafa
sleppt með vilja.
Nokkur kennikvæði og dæmisögur
eru í þessari syrpu, svo sem „Hinn
dyggvi sálusorgari,“ sem ekki yfh>
gefur sjúkling sinn á sökkvandi
skipi, og „Hlutkesti skáldanna,“
skemmtilegt kvæði:
1. Nær faðir himna fyrr á tímum
forlögum manna skipa réð
og hnossum jarðar harðla
fríðum
hinum og þessum deildi með,
skáldin voru með söng og svans
sinntu ei par um skipti hans.
2. Þá skiptin voru öll á enda
aðrir glöddust við þegið hnoss
gjörðu þau til hans grátin
venda
„Guð minn, æ hverju skiptirðu
oss?“
Arfar þínir þó erum vær
eins vel og hinir, faðir kær.“
3. „Já, sagði Guð, en gátuð Þ1®
ekki
gætt að því hvað í efnum var-
Átti eg að setja á ykkur hlekki?
aðrir komu til stefnunnar
hagsmuna sinna hér að gá.
Hvað voruð þið að sýsla þá?
4. „Við skruppum út í vagninn
vinda
vildum þig finna, sögðu þeir,
í skýjum gjörðu sumir synda
suma þraut flug og duttu í leir>
nokkrir hlutu þá sælusýn
sáu glampann af ásýnd þín.