Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.2004, Side 276

Mynd 5. Hvolfrými í nýjum höfuðstöðvum
Orkuveitu Reykjavíkur. Athygli er vakin á
hljóðdeyfiklæðningum á veggfleti Vesturhúss
og á neðra borði göngubrúa.

Mynd 6. Nærmynd af hljóðdeyfiklæðningu
á veggfleti Vesturhúss.
Mynd 7. Varaaflstöðvarrými Orkuveitu Reykja-
vikur. Á myndinni má sjá svartlita hljóð-
deyfingu f lofti og við hlið vélarinnar sjást
hljóðdeyfieiningar fyrir kaeliloft að vélinni.
Eins og áður segir opnast mötuneyti starfsmanna að
hvolfrýminu. Með hliðsjón af rúmtaki þess var æski-
legt markmið að tryggja ómtíma á bilinu 0,5 til 0,7
sekúndur. Þrátt fyrir nokkra yfirlegu með arkitekt-
um náðist ekki fyllilega að fá þá hljóðdeyfingu sem
til þurfti. Niðurstöður útreikninga gáfu meðal-
ómtíma um 0,8 sekúndur. Mötuneyti varð því held-
ur hljómmeira en hljóðráðgjafi taldi æskilegt. Það er
til marks um réttmæti framangreinds markmiðs að
nokkuð var um kvartanir starfsmanna vegna of
mikils kliðs í salnum. Þeim kvörtunum var tekið af
fullri alvöru af arkitektum og hljóðráðgjafa og þann-
ig skoðað sérstaklega hvernig hægt væri að koma til
móts við óskir starfsmanna.
Bygging nýrra höfuðstöðva Orkuveitu Reykjavíkur
þýddi töluverð umskipti fyrir starfmenn fyrirtæk-
isins, þar sem stjórn þess afréð að allir skyldu starfa
í opnum vinnustöðvum. Það eru talsverð umskipti
fyrir þá sem áður hafa unnið í lokaðri skrifstofu.
Ekki voru allir á eitt sáttir um ágæti þessarar
ákvörðunar og fór hljóðráðgjafi ekki varhluta af
þeirri umræðu. Hann fór því sérstaklega yfir hönn-
unarforsendur opinna vinnustöðva með hliðsjón af
reynslu af fyrri verkum. Niðurstaðan varð sú að rétt
væri að herða heldur kröfur frá því sem fyrr er frá
greint og stefna að ómtíma 0,4 til 0,6 sekúndur. Því
nær neðri mörkunum því betra. Þessi niðurstaða var
sömuleiðis í takt við þá nýframkominn sænskan
staðal SS 02 52 68 um hljóðflokkun húsnæðis. Þar er
reyndar mælt með að miða við neðri mörkin. Með
vönduðum hljóðdeyfiloftum og innréttingum tókst
að tryggja jafnan ómtíma opinna vinnustöðva með
meðalómtíma um 0,6 sekúndur.
Af ástæðum sem fyrr er lýst voru gerðar skýlausar
kröfur í verklýsingu um vandaðan frágang fundar-
herbergja og góða hljóðeinangrun þeirra. Þrátt fyrir
fjölmörg varnaðarorð greinarhöfundar og að al-
menna einangrunarkrafan miðaðist einungis við 36
til 42 dB lentu verktakar í erfiðleikum við að ná
settum kröfum. Mjög þungur róður reyndist að
sækja úrbætur. Erlendir framleiðendur kerfislausna
reyndust í þessu tilviki tregir til samstarfs til lausnar
vandans. I þessum efnum er þörf á samstilltu átaki á
íslenskum byggingarmarkaði eins og fram kemur í
inngangsorðum.
Staðsetning varaaflstöðvar inni í skrifstofubyggingu
Vesturhúss olli greinarhöfundi talsverðum heila-
brotum þegar fyrir lá að hljóðgjöf frá vélbúnaði á
fullum afköstum væri á við þotuhreyfil í flugtaki eða
um 125 dB(A). Og skammt undan var fyrir-
lestrarsalur þar sem markmiðið var að hljóðstyrkur
bakgrunnshljóðs færi ekki yfir 30 dB(A). En það var
ekki einungis lofthljóðið sem olli áhyggjum heldur
2 7 4
Árbók VFl/TFl 2004