Heimilisritið - 01.03.1948, Side 17

]
Þrír sjálfstœðir smákaflar úr bókinni
„Saadan cr Mœnd" eftir Lis Byrdal■
Svona eru karlmenn
.... þegar þeir eru veikir.
— Þú getur ekki írayndað
þér hvað það er að vera veikur,
segir hann og starir vonlausum
augum út í loftið, eftir að maður
hefur komið honum í rúmið.
-— Nei, svarar maður, og
minnist Jiess sem spöggvast, að
fyrir þrem mánuðum síðan lá
maður sjálfur í íungnabólgu. Qg
s,vq bætir maður yið mcð um-
hyggju og meðaumkun í rödd-
inni: — Ég lilcyp inn og hringi
á Hansen lækni ...
Þessi orð virðast blása nýjum
þrótti í veslings, sjúka kroppinn
hans, því hann rís upp við oln-
boga, og hrópar æstur: — Nei,
það tek ég ekki á mál. Eg hef
aldrei trúað á lækna, og ætla mér
ekki að vera neitt tilraunardýr,
og borga svo okurverð fyrir í
þokkabót.
— En góði minn, segir maður.
— Og það, sem að mér geng-
ur, getur enginn læknir bætt úr,
— Þú hefur ekki minnst á
neitt slíkt við mig — byrjar mað-
ur.
— Hvað væri ég svo sem
bættari með að vera að tala um
það, segir hann — það cr nú
einu sinni svo, að ég legg það
ekki í vana minn að kvarta, en
lætin á skrifstofunni eru svo mik-
il, að þau geta drepið hvern með-
almann.
— Hvar finnurðu til? spyr
maður og leggur höndina á enni
hans.
HEIMILISHITIÐ
15