Heimilisritið - 01.03.1948, Síða 40

eitthvað, sem hún mundi ennþá
og þótti fagurt. Þegar liún hug-
leiddi þetta, kom sami ónota-
kokkurinn í liálsinn á henni, og
'hún efaðist um, hvort hún var
raunverulega orðin sjálfráð sinna
eigin gerða.
Henni fannst óljóst eins og
hrjúf og þykk hönd Neds stryki
mn öxl hennar, en lnin vaknaði
upp af þeim hugsunum við það
að Brenda laut yfir liana.
„Mál til komið að leggja af
staö", sagði Brenda. „Páll á það
til að fara í fýlu, ef allt stenzt
ekki, sém hann er búinn að á-
kyeóa, og í dag væri slíkt ó-
heppilegt“.
Þ.ER HTTTlí IIANN í
Ji.tÍu., fronsku, fyt;§ta' flokks veit-
ingahúsi. Páll (,var .hár'axinn
maður, ljóshærðúr og újúpraddr
aður. Hann; yar ólundarlegur á
svip og sýnilega ekki búiun að
jafna sig eftir sennuna um morg-
uninn, enda notaði hann nærveru
matargestanna í veitingasaln-
um, sem afsökun fyrir því, að
kyssa ekki komma sína, þegar
þær komu. Framkoma Pats var
kurteisleg í hans garð, en meira
yar ekki hægt að kalla það.
„Taktu bara eftir því, hvort
ég gét ekki fengið hann til að
vera góðan“, sagði Brenda, þeg-
ar þæí yoru að púðra sig inn í
snyrtiídefanum. „Taktu eftir“.
38
En byrjun samræðnanna. kom
Pat á óvart. Þegar þau voru sezt
að snæðingi sagði Brenda upp
úr eins manns hljóði:
„Matvörukaupmaðurinn . er
nú ennþá með uppástöndugheit.
I morgun bað sendillinn um
kontantgreiðslu, og ég sem borg-
aði reikninginn upp í fyrradag".
Var þetta nú viðeigandi — að
fitja upp á máli, sem ef til vill
kæmi þeim báðum í slæmt skap?
Það virtist þó koma að gagni
engu að síður. Páll tautaði eitt-
lyað fyrir munni sér og sagði
svo:
„Það er nóg að borga þeim
einu sinni í viku! Eg a-ona að
þú liafir sagt stráknum, hvar
hægt væri að ná t.ali af mér“,.
Brenda gaf nianni sínum
augnatrillit, n sym skírskotaði til
þess,; að þau ýæru í saina bát:
,?Það gerði eg. sannarlega", sagði
hún með, áherzlu.
Þau borguðu án þess að segja
nokkuð að márki, en Pat tók eft-
ir því, að ólund Páls átti sér nú
ekki eins djúpar rætur og áður.
Þegar kaffið kom sneri Páll sér
brosandi að Pat og sagði:
„Jæja — og hvað er það svo,
sem veldur því, að þú ert í borg-
inni?“
Pat varð vandræðaleg, en
Brenda tók öllu eins oghún væri
því viðbúin.
„0“, stundi hún glaðlega, „Pat
HEIMILISRITIÐ