Heimilisritið - 15.06.1949, Síða 16

svo, að það yrði ljómandi aug-
lýsing, þegar blöðin birtu frétt-
irnar með stórum fyrirsögnum:
Fræg kvikmyndadís í flugvél,
sem nauðlendir.
Engin svipbreyting sást á hin-
um alvörugefna herramanni.
Hann þrýsti einungis skjala-
töskunni fastar að sér.
Georg Sanders leit á úrið.
21,25. Flugvélin hallaðist enn til
vinstri, en nú rétti hann hana
við og leit til jarðar, þar sem
æfð augu hans sáu brátt að
voru skógarbelti með auðum
blettum á víð og dreif. En var
nokkur þeirra hæfur lendingar-
staður? Allt í einu laut liann
lengra áfram. Var ekki . . .? Jú,
nú sá hann bálið, sem átti að
vísa honum leið. Hann tók strax
stefnu á það . . . og í sama bili
stöðvaðist vélin. Hann stefndi
beint á flöktandi logana og velti
því fyrir sér, hvernig lögreglunni
hefði tekizt svo fljótt að finna
hæfan stað og kveikja bálið.
Hljóðlega eins og geysistór fugl
sveif flugvélin niður til jarðar
. . . svo hélt hann henni uppi í
vindinn og lenti glæsilega á
stóru engi.
SÍMINN Á lögreglustöðinni
hringdi í sífellu. Varðmaðurinn
rétti út höndina eftir heyrnar-
tólinu.
„Já“, svaraði hann — „jÞað er
lögreglan . . . flugvél, sem verður
að nauðlenda ... í nágrenni
Rauðaþorps? Já, við' getum gef-
ið honum merki með því að
kveikja bál, en við getum ó-
mögulega verið komnir þangað
fyrr en eftir tíu mínútur! Við
skulum gera allt, sem við get-
um . . . já, auðvitað . ..!“
Hann lagði frá sér tækið og
kallaði:
„Sammy .. .“
Lögregluþjónn birtist í dyrun-
um.
„Hafð'u bílinn til ... við för-
um til Rauðaþorps strax: láttii
þrjá menn verða tilbúna . . .“
Þegar lögregluþjónninn fór,
tautaði varðstjórinn:
„Fjandans ólán, að ekki skuli
vera lögregluvörður í Rauða-
þorpi . . . en þeir þurfa víst enga
löggæslu í þessum afkima, þar
sem aldrei gerist neitt“.
Hann leit á úrið.
„Kukkan er nú 21,14 . . . við
skulum verða komnir þangað
fyrir 21,25 . .“
DAVE SMITH var næstum
kominn alla leið heim, þegar
hann sá bjarmann frá logandi
heyinu. Hann beygði strax af
leið og hljóp yfir engið að bál-
inu . . . ofurlítill þytur kom hon-
um til að líta upp. Það var flug-
vél, sem sveif næstum hljóð-
laust rétt fyrir ofan höfuðið á
14
HEIMILISRITIÐ