Heimilisritið - 15.06.1949, Qupperneq 56

„Hvað er klukkan núna?“
Fred leit á úrið og brosti.
„Þetta er í sjötta eða sjöunda
sinn, sem þú spyrð um það. Þú
getur verið alveg róleg, stúlka
litla. Lestin hennar Vibeku er
farin fyrir rúmum stundarfjórð'-
ung . . . ertu þá ánægð?“
Barbara stóð svo snögglega
upp, að Fred varð undrandi.
„Já, nú er ég ánægð! Eg gat
ekki horft á það aðgerðalaus, að
auðtrúa unglamb gengi beint i
gin úlfsins. Nú nærðu ekki til
hennar!“
Barbara gekk rösklega út úr
reykfylltum salnum, meðan
Fred sat og starði á eftir henni
með frítt andiitið afmyndað af
reiði.
ENDIR

Það var aj og jrá.
Jón gamli var aÓ því kominn aó skilja við. Konan hans sal á rúmslokkn-
um og reyndi að vera honum til einhverrar huggunar.
,.Get ég gert nokkuð fvrir ])ig, Jón minn. áður en ])ú yfirgefur ]>ennan
lieim?“ spurði hún.
.,Já, ég held ég finni hangikjötslykt. Skelfing þœtti mér vœnt um að fá
svolítinn bita af hangikjöti“.
„Nei, það er alveg af og frá“, sagði konan hans. „Eg get ekki skorið af
lœrinu. Það á að vera handa líkmönnunum“.
Það munaði bara einum.
„Hei'urðu lievrt það, að hann Konni vinur okkar er dauður?“
„Qa, hvernig vildi það til?“
„Hann Þórólfur Þórólfsson kom að honum óvörum inni hjá konunni
sinni í nótt og skaul hann á stundinni“.
„Hvað segirðu maður! Það var svei mér gott að það var ekki í fyrri-
nótt!“
„Nú?“
„Ja, ef það hefði verið í fýrrinótt. þá væri ég dauður en ekki hann“.
Svar skólapiltsim.
Kennarinn koni heldur. seint i kennslustundina og sá þú, að það hafði
verið teiknuð skrípamynd af sér á töfluna. Hann sneri sér að einum skóla-
piltinum og spurði:
„Veizt þú, hver hefur búið til þessa ófreskju?"
„Ekki veit ég það með i'issu", svaraði pilturinn, ,,en ég hef foreldra
ófreskjunnar sterklega grunaða".
54
HEIMILISRITIÐ