Heimilisritið - 15.06.1949, Síða 65

um sporum?“ segir Sam ofuiiít-
ið rólegri og reynir að vera
kurteis.
„Eg mvndi fyrst og fremst
gæta betur orða minna; þú ásak-
aðir mig rétt áðan — mig, heið-
arlegan manninn — um að ræna
þér“.
„Það var bara gamansemi“,
segir Sam snöggt.
„Jæja“, segir ökumaðurinn, „í
þínum sporum myndi ég borga
fimm krónur fyrir gistingu í
þessu góða, lilýja hesthúsi, og í
fyrramálið myndi ég biðja eig-
anda þess — það er ég — að' fara
heim og sækja föt og fjörutíu
krónur“.
„Fjörutíu krónur?“ segir Sam
og glápir.
„Tíu krónur fyrir tveggja
tíma bið, tuttugu og fimm fyr-
ir akstur hingað og fimm fyrir
gistingu. Það er sanngjarnt, er
ekki svo?“ segir ökumaðurinn.
Sam sagði að svo væri — þeg-
ar hann mátti mæla — og öku-
maðurinn gaf honum hálm til að
liggja á og ábreiðu ofan á sig. Og
svo kallaði hann sjálfan sig fífl
fyrir að vera svona góðhjartað-
an, fór burt og lokaði á eítir sér.
Þetta var eins og martröð fyr-
ir Sam, og hið eina, sem hann
huggaði sig með, var það, að
veikindin virtust öldungis rok-
in út í veður og vind.
Hann vaknaði klukkan sex
um morguninn við það, að öku-
maðurinn kom inn.
„Jæja, þá er að skrifa bréfið“,
sagð'i ökumaðurinn, „nema þú
viljir heldur ganga heim svona
búinn“.
Sam skrifaði Ginger og bað
hann að afhenda ökumanninum
föt ásamt fjörutíu krónum.
„Og • hafðu hraðan á“, segir
hann. „Ég vonast eftir þér inn-
an hálftíma“.
„Þú færð þau, ef þú ert hepp-
inn, þegar ég kem heim klnkkan
fjögur til að skipta um hest“,
segir ökumaðurinn. „Heldurðu
að ég hafi ekki annað að gera en
snattast fyrir þig?“
Nú þurfti ökumaðurinn að'
bregða sér frá, hann var í ágætu
skapi, blístraði og veifaði til
Sam. A meðan hann var fjar-
verandi, labbaði Sam út í vagn-
inn og settist á gólfið.
Hann sat þannig og hélt niðri
í sér andanum og þorði ekki að
hreyfa sig fyrr en hann heyrði
að ökumaður var kominn í sæti
sitt og lagður af stað', þá fékk
hann sér þægilegra sæti, en lét
lítið á sér bera. Það var verið
að opna búðirnar, sólin skein
glatt, og Sam leið svo vel, að
hann var feginn því að hafa
ekki lagzt á spítala.
Vagninn fór hægt, og loks
stanzaði hann, þegar gömul
kona og mað'ur komu og veifuðu
HEIMILISRITIÐ
63