Heimilisritið - 01.08.1955, Síða 11

Er fyrsta ástin alltaf sú bezta?
Getur sú ást, sem seinna kann að
vakna, ekki orðið nema
endurskin af henni?
Skilin
í eitt ár
Saga eftir
NORAH C. JAMES
,,Þa<5 er a<5eins eitt,
sem ég þaf a<5 vita,
á&ur en þú ferð, Lydia.
Els\ar<5u þennan mann,
sem þú œtlar að giftast?**
LYDIA sat við smáborð í sól-
skýli gistihússins og var það vel
ljóst að hún var sérlega frísk-
leg og yndisleg svona að morgni
dags. Augu hennar endurspegl-
uðu bláma himins og hafs, hár
hennar skein sem gull í sólskin-
inu og sólbrún húðin virtist
helmingi brúnni en ella við bláa
léreftstreyjuna.
Hún kveikti sér í vindlingi og
horfði makindalega á alla hina,
sem voru komin út í vatnið. Það
var dásamlegt að sitja héma al-
ein í friði og ró. En allt í einu
kom hún auga á karlmann, sem
lötraði inn undir sóltjaldið og í
áttina að borðinu hennar.
Lydia greip báðum höndum
um borðbrúnina, og hún hrökk
í kút. Þetta gat ekki verið hann
Peter — það gat ekki átt sér stað.
. . . Þetta hlaut að vera einhver
annar, sem hafði sama göngulag
og hann og hafði sömu breiðu
herðarnar, og sama spengilega
mittið. En þegar hann kom nær
henni sá hún með vissu að það
var Peter — maðurinn, sem hún
var skilin við.
Hann horfði niður fyrir sig of-
an í sandinn þar sem hann gekk,
og hún varð þess allt í einu vör,
ÁGÚST, 1955
9