Heimilisritið - 01.08.1955, Page 19

Vissi hann að hjúskapur án
gagnkvæmrar ástar var aðeins
sýndarmennska? Hún vissi ekki
hvernig honum gæti verið inn-
anbrjósts, en hún var honum
þakklát fyrir það hvað hann
gerði henni þetta létt.
Næstu dagana var hún svo
óhamingjusöm, að hún tók að
undrast það sjálf. Það var gott
og blessað að hafa háar siðgæð-
ishugmyndir, en það var ekki
alltaf svo auðvelt að lifa eftir
þeim.
— Ég vinn sjálfsagt bug á
þessu, hugsaði hún. En samt sem
áður fanst henni framtíðin grá
álitum og huggunarvana. Hvers
vegna hafði Peter líka ekki lát-
ið til sín heyra.
AÐ ÞREM dögum liðnum
hringdi hann loksins. — Hvar
heldurðu að ég hafi verið Lydia?
spurði hann umsvifalaust.
— í York, svaraði hún af
beiskju.
— Þú hefur rétt fyrir þér eins
og alltaf, engillinn minn. En þú
getur nú samt ekki gizkað á
hvað komið hefur fyrir, svo að
ég verð víst að segja þér það. Ég
hef fengið uppsögn frá kærust-
unni, skrifaða á gráan pappír!
— Hvað ertu að segja? Hún
vonaði að Peter tæki ekki eftir
gleðihreimnum í rödd hennar.
— Jú, hún sagði mér upp. Hún
var búin að fá nóg af mér! Er
það ekki dásamlegt!
— Þú ert bara að búa þetta
til, Peter! Eg vil ekki hlusta á
þetta.
— Þú ert nú sannarlega neydd
til þess. Ég kem heim til þín
núna á stundinni. Ég hringdi
bara til að ganga úr skugga um
að þú værir heima.
Áður en hún gæti svarað hafði
hann lagt símann á og hún sat
og starði rugluð, og hálf kjána-
leg á símann.
Svo tók hún að berjast við
gleðina og eftirvæntinguna, sem
var í þann veginn að ná tökum
á henni. Það getur ekki átt sér
stað, hugsaði hún með sér, að
stúlkan hafi sagt Peter upp —
nei, hann er bara að reyna að
lokka mig út á hálan ís — ég
þekki hann!
En svo gerði hún sér allt í einu
grein fyrir því að þetta var bara
nákvæmlega það sama, sem
hafði komið fyrir hana. Og þó
var það annars eðlis. — Það var
hún, sem sagði Philip upp af því
að henni gat ekki þótt nógu vænt
um hann. Hún hafði ekki farið
eins að og Peter, sem alltaf var
tillitslaus og öruggur í sinni
sök þegar hann hafði tekið á-
kvörðun.
ÁGÚST, 1955
17