Heimilisritið - 01.08.1955, Síða 38

HRAÐSKEYTI
GEORG SEIBERT
HÓTEL STATLER, N. Y.
Kæri Georg, hvers vegna ráðið þér
ekki barnfóstru í nokkrar nætur, á með-
an þér eruð að læra að umgangast litlu
svertingjana okkar? Með öðrum orðum,
bölvaður auminginn, reynið að koma
yður að því að leysa vesalings menn-
ina úr fangelsinu og koma þeim til
Chicago. Ef við óskum eftir ráðlegging-
um yðar, munum við ábyggilega skrifa
eða senda yður skeyti, Georg. Reynið
nú í fjandans nafni að komast á skrið.
Richard.
HÓTEL STATLER
NEW YORK
Flugpóstur io. júíí
Hr. Richard L. Reed, auglýsingastjóri
Fix Film, Hollywood.
Kæri Richard!
Hafið þér nokkum tíma verið umsjón-
armaður hnefaleikara? Þér minnið mig á
einn af þessum gömlu gróillaöpum, sem
segja við hnefaleikara sína: „Farðu nú
inn í hringinn og bcrðu hann í plokk-
fisk. Þetta er mesti væskill!“ í fimm
þúsund kílómetra fjarlægð frá hættunni
eruð þér mjög hugaður, Richard.
Jæja, ég hlýddi og ’ákvað að reyna
að vingast við þessa svörtu striplinga,
og athuga hvort mögulegt væri að flytja
þá til Chicago án þess að dauðsfall yrði
á leiðinni. Með dauðsfalli á ég, eins og
þér getið skilið, aðeins við mína lítil-
mótlegu persónu.
Eg fór þ ess vcgna, er ég hafði farið í
innkaup í kjötbúð, niður á bryggju nr.
6, settist á hækjur mínar fyrir framan
dyrnar á skipsfangelsinu og sýndi þeim
stórt fat fullt af steiktum kjúklingum,
um leið og ég sagði: „Ég vera hvítur
maður. Ég þykja vænt um ykkur. Ég
koma með kjúklingasteik. Ykkur þykja
góð kjúklingasteik?“
Nú hefðu þeir auðvitað átt að svara
á ágætri ensku og þakka fyrir sig; en
þannig skeður það sjaldan í reyndinni.
Þeir voni hræddir á svipinn, og svo
rifu þeir til sín matinn og hámuðu hann
í s'g;
Þá ýtti ég til þcirra banönum, síð-
an meiri kjúklingasteik, þá aftur meiri
banönum og svolítið af blönduðum á-
vöxtum. Og loks, þegar ég var viss um
að þeir kæmu ekki meiru niður, sagði
ég:
„Ég, Georg Seibert! Ég vinur. %
koma inn til ykkar með fallegar gjaf-
ir.“
Það virðist svo, sem þeir hafi heyrt
mín getið alla leið yfir í Afríku, því þeir
hættu að vingsa með bölvuðum kjöt-
hnífunum. Ég opnaði dyrnar á fang-
elsinu, (ég missti ekki lykilinn nema
|Ejórum sinnum á meðan ég var að
bjástra við að opna) og gekk inn til
þeirra. Ég rétti þeim gjafir, og þá varð
nú handagangur í öskjunum. Ég hafðí
farið upp í leikhúsfatageymslu áður og
fengið þar slatta af gömlum búningum,
og þér getið verið viss um, að það var
klæðnaður, sem þeim líkaði. Ég hef víst
ekki minnzt á það áður, að þetta eru
allt karlmenn. Það var ekki hægt ann-
að en að taka eftir því, þrátt fyrir fjaðr-
írnar fjórar, svo það létti mér valið á
búningunum. Eg brosti gleitt, um leið
og ég rétti þeim riddarabúningana og
hatta með fjaðraskrauti, og allt í einu
hlógu þeir líka, og þér getið bölvað
yður upp á það, Richard, að þegar
mannæta hlær, þá er það atburður, sem
bæði sést og heyrist.
Fimmtán mínútum seinna vorum við
orðnir aldavinir, klöppuðum á axlir
hverra annarra og sýndum hverjir öðr-
um spjót okkar og. armbandsúr. Sören-
36
HEIMILISRITIÐ