Heimilisritið - 01.08.1955, Síða 61

„Þá verðurðu að reyna að
leggja mér liðsyrði við kærast-
ann þinn. Hann kom að mér um
daginn, þegar ég hafði misst
stjórn á mér af því að hesturinn
minn lét ekki að stjórn hjá mér.“
Dyrnar opnuðust í þessum
svifum, og Bruce kom inn. Þeg-
ar hann kom auga á Maurice,
dökknaði hann í framan og kink-
aði kolli þurrlega. En Maurice
rétti honum höndina brosendi.
„Má ég óska til hamingju,“
sagði hann. „Ég óska ykkur allra
heilla.“
„Ég þakka,“ svaraði Bruce og
lézt ekki taka eftir framréttri
hendi hans.
„Ég þarf líka að biðja yður af-
sökunar, hvað ég var í slæmu
skapi síðast,“ hélt Maurice á-
fram. „Þér megið reiða yður á,
að mér hefur gramizt reglulega
við sjálfan mig út af því.“
Bruce leit rannsakandi á hann,
en svo greip hann í framrétta
hönd hans og þrýsti hana laus-
lega.
„Þakka yður fyrir, Kinlock,"
sagði Maurice. „Og nú skal ég
ekki trufla lengur.“
„Hvað hefur þessi kumpáni
setið héma lengi?“ spurði Bruce,
þegar hann var farinn.
„Bara í fáeinar mínútur.“
„Jæja, þá förum við og fáum
okkur að borða,“ sagði Bruce og
tók undir handlegg hennar. „Ég
er sársvangur.“
Maurice var ekki nefndur
frekar á nafn, en á heimleiðinni
drap Bruce á annað, sem hafði
valdið honum áhyggjum.
„Ég veit að þú hefur ekki
mikla peninga, Linda, og ég Vil
gjarnan að þú getir keypt allt,
sem þú þarfnast. Má ég ekki fá
að borga reikningana þína?“
„Nei, þakka þér fyrir,“ sagði
hún ákveðin. „Ég hef engu eytt
af kaupihu mínu, svo að ég ætti
að geta komist vel af.“
18. kapítuli
Maurice Carnforth var í versta
skapi um þessar mundir, og það
stoðaði lítið, þótt hann fengi nýj-
an bíl. Han var næstum alltaf
akandi í honum um allar trissur,
og þá sjaldan sem hann var
heima, var hann eirðarlaus og
óstyrkur á taugum. Loks spurði
móðir hans hann hreint út um
það, hvort eitthvað amaði að
honum.
„Ef þú hefur ennþá einu sinni
hl^ypt þér 1 skuldir, ættirðu að
tala um það við pabba þinn taf-
arlaust og kippa því í lag,“ sagði
hún.
„Ég skulda ekkert,“ sagði
Maurice önugur, „Ég vil bara fá
frið.“
Honum hafði tekizt að sann-
ÁGÚST, 1955
59