Heimilisritið - 01.01.1956, Side 49

fyrir barnið að þeir láti í ljós ást
sína á því. Þvert á móti, það er
barninu nauðsynlegt. En þessi
sannindi hafa orðið mörgum for-
eldrum ljós, þegar það var of
seint.
3. Látið barnið finna það strax,
að það hefur sömu réttindi og
sömu skyldur og aðrir meðlimir
f j ölskyldunnar.
Barnið verður að læra það
strax, að hegðun þess er sett tak-
mörk.
4. Látið aldrei barnið kúga
yður.
Barnið má aldrei fá yður til þess
að láta undan gegn betri vitund.
Sú móðir, sem setur bami sínu
einhverjar reglur að fylgja og líð-
ur því svo að brjóta þær, hefði
beíur látið ógjört að setja regl-
urnaar.
5. Svíkið aldrei loforð, sem þér
haíið gefið barninu, ef það er
hægt að komast hjá að svíkja
það.
Ef þér getið ekki staðið við lof-
orð yðar, verðið þér að útskýra
fyrir barninu hvers vegna þér
gátuð það ekki og biðja afsökun-
ar.
6. Annað foreldra slcyldi aldrei
ógna barninu með hinu foreldr-
inu.
Þessi regla er ekki margbrotin,
en hve algengt er það ekki að
heyra móður hóta baminu refs-
ingu af hendi föðurins, þegar
hann komi heim.
Þetta verður til þess, að barnið
óttast annað foreldra en ber enga
virðingu fyrir hinu.
7. Hvetjið ekki bam yðar um
of. Leyfið því að þroskast eins og
því bezt hentar.
Reynið ekki að gera það að
hinu eða þessu, ef til vill þvert
ofan í eðli þess. Margir foreldrar
reyna að fá börn sín til þess að
læra það eða verða það, sem for-
eldrana sjálfa langaði til í æsku.
Þetta er alrangt, því að sonurinn
getur haft allt aðra hæfileika en
faðirinn hafði.
8. Verndið ekki barn yðar um
of.
Það eru helzt mæðumar, sem
brjóta þessa reglu. Þær hlífa
börnum sínum við öllu, sem á þau
gæti reynt, og afleiðingin verður
sú, að barnið getur ekki staðið á
eigin fótum, þegar það þarf þess.
Sérstaklega verður að gæta þess
að taka ekki of alvarlega klögu-
mál barna. Látið þau ráða fram
úr þeim vanaamálum, sem snerta
leiksystkin og skólasystkin. Auð-
vitað sakar ekki að gefa börnum
heilræði, en þær mæður, sem taka
málstað barna sinna gagnvart
leikfélögum, valda því, að börnin
verða vinasnauð.
9. Verið ekki með óþarfa
áhyggjur út af baminu.
JANÚAR, 1956
47