Heimilisritið - 01.08.1956, Blaðsíða 4

Konur
og læknar
2. ^rein:
Enda þótt heypidóma gæti miklu minna nú ó tím-
um en óður £yrr, er ekki hægt að verða óstianginn
ón þess að taka eitthvert Bllit til annarra. Þetta ó
ekki sízt við um lækni. sem verður óstianginn. I grein
þessari, sem er önn-
ur í greinailokknum
sem hóist í síðasta
heiti Heimilisritsins,
segir reyndur læknir
fró þeim margvís-
lega vanda, sem ung-
ur læknir getur kom-
izt í, ei hann hlýtir
róðum hiarta síns.
ÞEGAR LÆKNIR VERÐUR ÁSTFANGINN
HÚN VAR óvenju elskuleg, ung
kona, stillt og skynsöm og þrosk-
uð eftir aldri. Hann var myndar-
legur ungur maður, sem ótti
glæsilega framtíð í vændum. Þau
voru mjög ástfangin.
Þau voru alls staðar saman.
Hann hafði í mörgu að snúast og
var mjög upptekinn, en um leið
og hann fékk lausa stund frá
störfum, var hann kominn í fé-
lagsskap hennar —- þangað til
einn góðan veðurdag, að mið-
aldra kona, sem vildi honum vel,
stöðvaði hann á götunni og sagði:
,,Þér vitið að ég hefi mikið álit
2
HEIMILISRITIÐ