Heimilisritið - 01.08.1956, Síða 16

Kurt til Bandaríkjanna og var bo-5-
ið til sætis í stúku James Dickey
til þess að horfa á keppnina milli
Kurts og Ed Moylan. (Dickey er
forseti Tennissambands Austur-
fylkja Bandaríkjanna). A meðan
á kappleiknum stóð, sneri Dickey
sér að mér og sagði: „Ég held að
Kurt sé sá tennisleikari, sem hef-
ur betri framkomu en nokkur ann-
ar tennisleikari á velli." Þetta
sagði nú einn af fremstu mönn-
um tennisíþróttarinnar í Banda-
ríkjunum.
Kurt hefur alltaf verið mjög
kurteis og vel upp alinn, og hann
er alltaf mjög tillitssamur við mig,
fjölskyldu mína og vini okkar.
Þegar við giftum okkur, sagði
fengdamóðir mín við mig, að ég
skyldi ekki búast við því, að Kurt
hjálpaði mér við húsverkin, hann
gæti ekki einu sinni soðið vatn,
og að hann væri mjög hirðulaus
um alla hluti. Ég stríddi Kurt á
þessu seinna, en ég var meira en
lítið hissa þegar ég veiktist í
fyrravetur og var neydd til þess
að liggja rúmföst í viku. Þá komst
ég að því, að Kurt fór snemma á
fætur á hverjum morgni og færði
mér morgunmatinn í rúmið áður
en hann fór á skrifstofuna. Hann
bjó til hádegismatinn áður en
hann fór til vinnu og þegar hann
fcom heim á kvöldin, bjó hann til
kvöldmatinn fyrir okkur bæði og
var hjá mér öllum stundum þeg-
ar hann var ekki að vinna. Eftir
þetta hef ég aldrei verið hrædd
við að skilja hann einan eftir
heima, því að ég veit að hann er
fullfær um að sjá um sjálfcm sig.
NÚ SKULUÐ þið alls ekki halda
að við séum sammála á öllum
sviðum. Það er márgt, sem við
getum ekki orðið sammála um.
Versti galli hans er sá, að hann
skortir stundvísi. Hann kemur allt-
af of seint. Það lítur einna helzt
út fyrir að hann geti aldrei komið
réttstundis, alveg án tillits til þess
hvað hann á að gera. Hann reyn-
ir stundum að gera sitt ýtrasta til
þess að mæta á mínútunni, en
það bregzt ekki, að alltaf kemur
eitthvað fyrir, sem tefur hann. Ég
kem alltaf korteri of seint ef ég
ætla að hitta hann, en samt sem
áður kemur það iðulega fyrir, að
ég þarf að bíða góða stund eftir
honum. Sjálf er ég ekki mjög
stundvís manneskja og það er
gott fyrir heimilisfriðinn, en það
kemur oft fyrir, að fjölskyldum
okkar sinnast við okkur þegar við
komum hálftíma of seint í matar-
boð eða einhverja veizlu.
Að mínum dómi er mesti kostur
hans sá, að hann hefur ótakmark-
að þolinmæði og umburðarlyndi,
og hann verður sjaldan óður og
uppvægur. Það er næstum ómögu-
14
HEIMILISRITIÐ