Heimilisritið - 01.08.1956, Side 47

Heimilisritið - 01.08.1956, Side 47
ég. „Snertu hctna ekki framar! Það skal enginn berja mín böm." Hún lá snöktandi á gólfinu, og ég fór út og skellti hurðinni á eftir mér. Ég var reiðari en ég hafði nokkum tíma áður verið, og það, sem verra var, ég skammaðist mín. Hvernig í ósköpunum hafði ég farið að því að láta glepjast af svona lauslátum kvenmanni? Ég hafði fengið nægar aðvaranir, áður en ég kvæntist henni. Nú sat ég fastur. Ég þarfnaðist hennar. Bömin þörfnuðust hennar. Og hún þarfnaðist okkar. Ég gekk þang- að til mér rann reiðin, en skömm- in varð eftir. Sara, hugsaði ég, láttu þetta ekki hafa áhrif á þig. Taktu þér móður þína til fyrir- myndar, þegar þú vex upp. gleymdu því, sem þú sérð í fari nýju mömmunnar, sem pabbi þinn kom með. En svo kom kvöld og ég fór heim. Þegar við vorum háttuð, þrýsti Goldy votum vanganum að mér. „Fyrirgefðu mér, Davíð. Ég vil vera góð eiginkona. Ég vil það sannarlega. En ég hef aldrei verið — bundin — fyrr. Það er erfitt að venjast því. Elskaðu mig, Davíð. Ef þú elskar mig, skal ég gera allt, sem þú vilt. Ég skal verða góð kona. Elskaðu mig." Hún hjúfraði sér upp að mér, og allar tilfinningar frá deginum brutust fram í ákafri ástríðu. Ég tók hana og elskaði hana, þar til hún var búin að fá nóg og tilbúin að falla í væran svefn, eins og ætíð eftir atlot okkar. Hún var aðeins tuttugu og fjögra ára, og hún annaðist prýði- lega um fimm ung böm, og sá vel um heimilið. Einhvemtíma verður hún fullorðin, sagði ég við sjálfan mig. Ég vonaði innilega, að það reyndist satt. Svo liðu mánuðir og kom fram í júní, og allt í einu fór ég að sjá sígarettustubba án varalits í stóra öskubakkanum hjá stólnum mín- um. Og Goldy var ljómandi af kæti þessa daga, svaf vært og leyfði mér að sofa. Ég minntist á sígarettuna, og Goldy varð vandræðaleg. Hún fölnaði, þreif öskubakkann og hljóp með hann til að hella úr honum. Þá áttaði ég mig á, að Sara og tvíburamir vom allan daginn á leikvellinum og við sundlaugina, svo aðeins tvö ung- börn vom heima. Ég ætti að spyrja Lollu Crandall, hver komi hingað síðdegis, hugsaði ég. En ég var ekki enn lagstur svo lágt að geta gert það. Ekki ennþá. Og dagamir liðu, og ég fann ekki framar neina undarlega sígarettu- stubba, en í þess stað fann ég tóma öskubakka, þegar ég kom heim. Svo einn dag í júlí kom ég heim ÁGÚST. 1956 45

x

Heimilisritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.