Heimilisritið - 01.08.1956, Síða 53

dags Maríu og munkarnir syngja
henni helgisöngva. Kór: „Ave
rosa, speciosa“. Jean tekur ekki
þátt í söngnum, því að enda
þótt hann elski himnadrottning-
una skilur hann ekki latínu.
Munkarnir segja Jean frá gerð-
um sínum, söngvunum um
Maríu mey og líkneskjunum, en
hann hefur frá engu að segja.
Jean: „Sérhver í þessu heilaga
húsi“. Þeir skilja hann eftir með
bróður Boniface, matreiðslu-
manninum, sem hughreystir
hann. „0, öfunda þá ekki“.
„Guðsmóðir heilöcj með Guðs-
soninn blíða“. Hann segir Jean
söguna um það þegar María
Guðsmóðir ætlaði að fela Jesú
fyrir Heródesi og lyfjablómið
opnaði blöð sín og fól barnið í
þeim enda þótt rósin hefð'i synj-
að um það. Með þessu var hann
að benda Jean á að hvert verk,
þó lítilfjörlegt þætti fyrir mann-
anna sjónum, væri velþóknan-
legt hinni heilögu mey. Af þessu
lætur hann huggast og ákveður
að þjóna henni með sínum hætti.
Jean: „(), meyja, kærleiks móð-
ir“.
111. þáttur
Klausturkapellan. Jean kem-
ur inn í sjónhvergingamanns-
búningi sínum, nálgast hægum
skrefum líkneski hinna rheilögu
geyjar og ákveður að færa henni
þau einu gæði, sem hann getur
af hendi látið, söng sinn og dans.
I ákafa sínum tekur hann ekki
eftir því, að' munkarnir koma
inn (Kór munlcanna: „Ave Cel-
este Lilium"), en heldul áfram
að dansa og syngja: „Dýrðar-
skœra Drottins móðir'. Príorinn
er að því kominn að hasta á
hann þegar kraftaverk gerist.
Líkneskið lýftir höndum og set-
ur þær í blessunarstöðu yfir
höfði Jean. Englakór: „ílósí-
anna“. Munkarnir taka hann í
dýrlingatölu og synkja („Sancta
Maria, ore pro nobis"), en Jean
er í fagnaðarleiðslu, því að nú
skilur liann latínu. :,Að lokum
skil ég latneska tungu“. Frá sér
numinn af fögnuði hnígur hann
til jarð'ar og devr. „Jean: „Dýr-
lega sýn“.
,,StÆrsti laxinn, sem ég fékk,
var svona stór!"
ÁGÚST. 1956
51