Heimilisritið - 01.08.1956, Qupperneq 57

SENTMAN leitaði Benner uppi.
„Nei, við íórum ekki um Rich-
mond," sagði hann og staðíesti
síðan aðrar upplýsinagr tann-
læknisins. Hið sama gerði Bill
Former. Hege læknir haíði því
ágæta fjarvistarsönnun.
Nokkrum dögum seinna barst
umsögn sérfræðinganna. Innan í
stálrörinu hafði verið dynamit,
járnþráðurinn var úr venjulegri
rottugildru, snærið var frá stóru
fyrirtæki, sem meðal annaras
annaðist birgðasölu til tannlækn-
ingastofnanna. Meðal þeirra var
einnig Powers & Anderson tann-
læknafélagið í Winston-Salem í
Ncrður-Karolína.
Spurst var fyrir hjá fyrirtækinu
og fengnar upplýsingar um að
nefnt seglgarn væri eingöngu
nctað utan um stórar sendingar.
Haíði Hege læknir fengið slíkan
bcggul? spurðu leynilögreglu-
mennirn.ir. Svarið var já.
Rifna vörumerkið var af út-
varpsrafhlöðu. Verksmiðjan, sem
hafði framleitt það, veitti þær upp-
lýsingar, að tíu rafhlöður hefði
verið selaar járnvörusalanum
John Midkiff í Mount Airy. Þeir
fóru til járnvörusalans, sem
skýrði frá því, að hann hefði
ekki selt Hege neina rafhlöðu.
Hvað margar hafið þér selt?"
spurði Sentman.
„Fimm."
,,Þá hljóta fimm að vera eftir.”
,,Þær eru það líka sjálfsagt."
Midkiff gáði að því, en komst þá
að raun um, að aðeins þrjár raf-
hlcður voru eftir. Tveimur hlaut
þess vegna að hafa verið stolið.
En hver hafði gert það? Hege
tannlæknir?
Já, þannig virtist það vera. En
úrslitasönnunina fengu leynilög-
reglumennirnir ekki í hendur fyrr
en þeim tókst að færa sönnur á
að Hege hafði keypt nokkur
dynamit-hylki hjá fyrirtæki í
Mount Airy.
Tannlæknirinn var handtekinn.
Hann neitaði. Þá var vinur hans,
Banner, einnig tekinn höndum og
eftir nokkra yfirheyrzlu, játaði
hann, að hann hefði ekki sagt
sannleikann. Hege hafði verið í
Richmond. En hann hafði ekki
afhent böggulinn á pósthúsið,
heldur í verzlun, sem hafði leyfi
póststjórnarinnar til þess að veita
bréfum og öðrum sendingum við-
töku. En afgreiðslumaðurinn í
verzluninni þekkti Hege lækrti
líka aftur sem sama manninn,
sem síðdegis hinn 21. júlí hafði
afhent böggul, sem var nákvæm-
lega eins í útliti og sá, sem póst-
þjónninn í Cape Charles hafði
afgreitt til frú Thomas.
ÁGÚST. 1956
55