Heimilisritið - 01.06.1957, Qupperneq 12

Heimilisritið - 01.06.1957, Qupperneq 12
éf hún gæti aldrei gleymt hon- um.“ ,,Hræðilegt?“ „Já. Eftir það, sem gerzt hefur. Hún getur þó ekki gifzt honum nú!“ „Svo?“ Rödd föður hennar var fyrst dálítið hvöss, svo varð hún aftur hlýleg og þýð. „Það er til margs konar ást,“ sagði hann. „Það er til ást, sem endist allt lífið, og getur skilið og fyrirgefið verra en það, sem hann gerði.“ „Hm,“ hnussaði móðir hennar. „Það líður að minnsta kosti ár, þangað til hann kemur aftur,“ sagði hún, „og vonandi verður Solveig þá gift einhverjum öðr- um.“ Aftur heyrðist róleg rödd föð- urins. „Ég held næstum, að það yrði það versta, sem fyrir dóttur okkar gæti komið,“ sagði hann og andvarpaði. „Að vera gift ein- um, og hugsa stöðugt um annan, hlýtur að vera helvíti á jörð.“ Hún gekk inn í herbergi sitt og lagðist hugsandi á rúmið. Hún hlustaði á fuglana kvaka í trénu fyrir utan. Svo heyrði hún í kirkjuklukku, og málmþungur klukknahljómurinn endurvakti þá gleði, sem verið hafði í brjósti hennar, þegar hún vaknaði. Hún stóð upp og byrjaði að klæða sig og gaf sér góðan tíma til þess. Foreldrar hennar sátu á ver- öndinni, þegar hún fór að heim- an. Hún veifaði til þeirra og brosti vandræðalega. Klukkan var hálfþrjú, og hún kom loks að háa, gráa húsinu utan við bæinn. Áður en hún gekk að hliðinu leit hún upp á húshliðina. Þarna inni lifðu ein- mana, nafnlausir menn. Flestir gleymdir af mönnunum, sumir máske einnig af guði. Henni varð hugsað til, að þetta væri í fyrsta sinn á ævinni, er hún kom inn í fangelsi. í varðstofunni nefndi hún nafn sitt og erindi, og fangavörð- ur fylgdi henni lengra inn í hús- ið. „Þessa leið, ungfrú,“ sagði hann og hringlaði stórri lykla- kippu. Þrisvar sinnum opnuðust og lokuðust dyr, og á endanum komu þau í loftháan gang, þar sem prestur beið. Þetta var ungur prestur með bjart augnatillit og hlýtt hand- tak. Hann fylgdi henni inn í litla skrifstofu, bauð henni sæti og talaði nokkur orð við hana viðvíkjandi skjölunum, sem lágu á borðinu. „Er nokkur sérstakur sálmur, sem þér hafið hugsað yður, ung- frú?“ „Já,“ sagði hún. „Okkur þykir 10 HEIMILISRITIÐ
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Heimilisritið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.