Heimilisritið - 01.02.1958, Síða 50

rifnaSi, en allt kom fyrir ekki.
Hann var of snar og sterkur til
þess að ég réði við hann. Ég
vissi ekki hve lengi ég myndi
geta variS mig.
Þegar ég heyrSi hrópið, hélt
ég, að mér hefSi misheyrzt. En
maður kom hlaupandi í áttina
til okkar. . . . ,,HvaS er hér á
seyði?“ hrópaði hann.
,,Hjálp —“ aepti ég, og þá hlýt
ég að hafa fallið í ómegin.
Þegar ég raknaði við, var mað-
urinn að tala við mig í ákafa og
Clem var horfinn. ,,Er allt í lagi
með yður, frú — er allt í lagi ?“
,,Já, guSi sé lof, aS þér kom-
uS.“
,,Þér stóðuS yður svei mér vel
í átökunum, frú. Eg gat ekki náð
bílnúmeri þorparans, hann var
svo fljótur að forða sér. ViljiS
þér, aS ég hringi í einhvern fyr-
ir yður eða aki yður eitthvert ?
Bíllinn minn er hérna.“
,,Ef þér gætuð ekið mér
heim —“ sagði ég þakklát. Alla
leiðina heim var ég aS reyna að
þakka honum, en hann sagði
bara, að það væri sér sönn á-
nægja að geta orSiS mér aS liði.
Hann hleypti mér út fyrir fram-
an dyrnar heima og ók hratt burt
til þess að losna við frekari þakk-
iri
Jonny hlýtur að hafa heyrt í
bílnum, því þegar ég gekk upp
á veröndina opnaði hann hurS-
ina og kveikti útidyraljósið. Þar
næst starSi hann á mig, foruga
og skrámaða með fötin hang-
andi í druslum utan á mér.
EJann tók mig í faðminn og um
leið og viS vorum komin inn,
sagði ég honum alla sólarsöguna.
Ég var kjökrandi og við hvert
orð, sem ég mælti, varS svipur
hans sársaukafyllri.
AS lokum játaði ég, hvað gerzt
hafði nóttina forðum. Hann gekk
fram og aftur um gólfið á meðan
ég talaði, og þegar ég lauk máli
m.ínu, stóð hann grafkyrr og sneri
baki viS mér.
,,Jonny — ég hefði átt að segja
þér frá þessu, þegar bréfin komu
frá honum," hvíslaSi ég. ,,Ég
hefði átt að segja þér frá því í
staS þess að hitta hann í dag. “
,,Já,“ sagði Jonny lágum rómi.
,,Þú treystir mér eks:i nógu vel
. . . þú elskaSir mig ekki nógu
mikið.“
,,ÞaS var vegna þess, að ég
elska þig, að ég var hrædd við
að skýra þér frá þessu ! Ég vildi
ekki kollvarpa því, sem við höfð-
um —“
Rödd mín brast og ég þagnaði
þar sem hann hélt éfram að snúa
baki viS mér. ,,Eg býst við, aS
ég hafi alltaf verið á flótta frá
óþægindum," muldraði ég.
HafSi ég nokkurn tíma reynt
48
HEIMILISRITIÐ