Heimilisritið - 01.02.1958, Síða 63

ég að segja yður dálítið,“ sagði
hún feimin. ,,Það er svolítið, sem
ég verð að segja yður.“
O, nei, nei, var það þannig
ástatt, var það þannig ástatt. Það
fór hrollur um frú Helgu eins og
hún svifi niður af snarbröttu
bjargi.
,,Já, ég á von á litlu barni,“
hélt unga frúin áfram hamingju-
söm. ,,Það á eiginlega að vera
leyndarmál ennþá, en mér fannst
ég eins vel geta sagt yður þetta,
þér sjáið hvort eð er þess háttar
á undan öllum öðrum."
Frú Helga varð alveg orðlaus.
Sumpart vegna þess, að hún
hafði ehki tekið eftir neinni breyt-
ingu hjá ungu frúnni fyrr en nú,
og sumpart vegna þessa með
hjólið hans Óla Jónssonar í garði
Astu Bergs.
Synd Öla Jónssonar varð tvö-
falt stærri undir þessum kring-
umstæðum. Kinnar frú Helgu
urðu eldrauðar. Eitt augnablik
íhugaði hún hvort hún ætti að
þegja yfir því sem hún vissi. En
áður en hún vissi af, hafði hún
hendurnar fullar af hálfsaumuð-
um barnafatnaði.
,,Ljósblátt,“ sa<Ai hún. ,,Á
það að verða drengur ?“
,,Nei, það skiptir engu máli,“
sagði unga frúin. ,,Ef barnið
verður heilbrigt og vel skapað er
ég ánægð."
,,Æ, já, svona saklaust, lítið
barn,“ byrjaði frú Helga. En
hún gat ekki haldið áfram í sama
dúr, því unga frúin sýndi henni
fíngerðan rúmfatnað með blúnd-
um, sem hún hafði keypt.
,,Ég veit að ég hef byrjað
snemma með innkaupin," sagði
hún og roðnaði. ,,En það er svo
gaman að undirbúa."
,,Já, já,“ sagði frú Helga óþol-
inmóð. Þegar unga frúin ætlaði
að tína fram fleira af barnafatn-
aði stóð frú Helga upp. „Heyrið
þér, ég verð að fara núna. Ég
verð að sjóða kartöflurnar áður
en maðurinn minn kemur heim.
Unga frúin rétti fram höndina og
frú Helga þrýsti hana og horfði
fast á ungu frúna. Með sorgar-
svip byrjaði hún. ,,Góða mín,“
það er nokkuð, sem ég verð að
segja yður áður en ég fer. Sjáið
þér — ó — reiðhjól mannsins
yðar — skiljið þér.“
,,Ó, það er allt í lagi,“ flýtti
unga frúin sér að skjóta inn í.
,,Það er allt í lagi. Ég skil það
vel.“
Frú Helga varð svo forviða, að
hún gat ekki stunið upp neinu í
bili. „Skiljið þér vel ?“ spurði
hún að lokum.
,,Já, auðvitað skil ég það vel.
Það skuluð þér ekkert setja fyr-
ir yður. Það er bara eðlilegt."
Frú Helga starði á hana. ,,Eðli-
HEIMILISRITIÐ
61