Fréttatíminn - 16.03.2012, Side 34

Gráða & feta ostateningar henta
vel í kartöusalatið, á pítsuna,
í sósuna, salatið, ofnréttinn og
á smáréttabakkann.
ms.is
Gráða & feta
ostateningar í olíu
H
V
ÍT
A
H
Ú
SI
Ð
/
S
ÍA
A
ð vera ungur og áhyggju-
laus. Oft nefnir fullorðið fólk
æskuna sem tímann þegar
ábyrgðin var lítil sem engin
og áhyggjurnar – ef einhverj-
ar – af svo litlum atriðum að þær skipta
ekki máli. Þannig er það ekki í lífi allra
barna. Það vita þau sem sækja styrkjandi
námskeið Ljóssins, sem er endurhæfingar-
og stuðningsmiðstöð fyrir krabbameins-
greinda og aðstandendur þeirra.
Námskeiðið er fyrir þau börn sem hafa átt
eða eiga nána aðstandendur með krabba-
mein. Þau eru hress og kát, eins og börnum
er gjarna títt. En líf þeirra er þó enginn
dans á rósum. Því kynntist Fréttatíminn á
fimmtudagseftirmiðdegi fyrir viku. Sum
þeirra sjá fram á bjartari tíma, mamma eða
pabbi að læknast og lífið að komast í samt
lag. Önnur vita að löng barátta er framund-
an – jafnvel að hún fari aðeins á einn veg og
að þau missi foreldri sitt. Börnin eru sex til
tæplega tíu ára gömul.
Þá hættir mamma að hvíla sig
„Ég er á þessu námskeiði af því að mamma
mín er með krabbamein og svo þekkti ég
Börn foreldra sem kljást við krabbamein
Hvernig taka börn því þegar þeim er sagt að mamma eða pabbi séu með krabbamein? Hvernig upplifa þau veikindin? Gunnhildur
Arna Gunnarsdóttir ræddi við sex börn um baráttu foreldra þeirra við sjúkdóminn. Þau lýsa viðbrögðum sínum, samskiptum og
áhyggjum. Börnin eru á námskeiði sem tekur á trausti, tengslum og sjálfsþekkingu í Ljósinu við Langholtsveg.
einn hestamann sem dó úr krabbameini,“
segir Brynja Jóhannsdóttir, sex og hálfs
árs. Hún segir „ágætt“ að lifa með því.
„Mamma sefur mjög oft á daginn. Hún
vaknaði snemma í morgun en fór svo
aftur niður að sofa.“ Brynja segir að hún
sjái engan mun á því að eiga mömmu
með krabbamein eða mömmu án þess.
En hvað þegar hún læknast. Hvernig
verður lífið þá? „Hún hættir að hvíla sig
svona mikið.“ Brynja sér einnig fyrir sér
að þá gefist meiri tími saman. „Þá getum
við farið saman í bíó og eitthvað.“
Brynja á yngri systur og segir það
ekki lenda á sér að hugsa mikið um
hana. „Ekki mikið. Bara einu sinni þegar
hún datt á hausinn. Þá var alltaf verið
að halda á henni því hún kunni ekki að
ganga.“
Brynja gengur í Vesturbæjarskóla og
finnst það gaman. Henni finnst líka gott
að hitta krakkana í Ljósinu. Gaman að
kynnast fleirum og leika sér. Hún hefur
áður farið á námskeið í Ljósinu og fannst
það mjög skemmtilegt. „Þá gerðum við
leikrit og á meðan hinir sýndu sitt leikrit
borðuðum við hin ávexti.“
Ég er á þessu
námskeiði af
því að mamma
mín er með
krabbamein og
svo þekkti ég
einn hestamann
sem dó úr
krabbameini.
– Brynja, sex ára.
34 fréttaskýring Helgin 16.-18. mars 2012