Fjölnir - 30.10.1997, Blaðsíða 11

Hannes Lárusson Snerting
Jyrstu árum sem Gosa inn í
Letingjaland oggera það fljótt
samdauna. Hver sá sem vill
hitta unga fólkið í
myndlistinni á vettvangi
rambar á það einhvers staðar á
Laugaveginum á leiðinni frá
Myndlista- og handíðaskóla
íslands niður á Nýló og
Klapparstíg. En það liggur
ekkert á þvíþessi ganga tekur
marga 15—20 ár. “
Sögur urigq f6lk»ins
Það er góð latína þegar skrifað er að minnast á
unga fólkið og leggja þannig inn til mögru ár-
anna. Hver man nú ekki eftir því þegar Halldór
Björn kvaddi sér hljóðs á ftmdi Sambands ís-
lenskra myndlistarmanna (SÍM), var aftast í saln-
um, lét sig þó haiá það að dpla upp í pontu til að
segja: „Við listamenn megum ekki skella hurð-
inni á nefið á unga fólkinu." Þetta hafði svo mik-
il áhrif á fundarmenn að grafárþögn varð um
smnd, menn horfðu hver á annan, en sumir
þreifúðu á ósjálffátt á nefjum sínum.
Að sjálfsögðu er „unga fólkið" hluti af nú-
verandi ástandi í myndlistarheiminum. Brandur
og Skolli tæla það strax á fyrsm árum sem Gosa
inn í Letingjaland og gera það fljótt samdauna.
Hver sá sem vill hitta unga fólkið í myndlistinni
á vettvangi rambar á það einhvers staðar á Lauga-
veginum á leiðinni ffá Myndlista- og handíða-
skóla íslands niður á Nýló og Klapparstíg. En
það liggur ekkert á því þessi ganga tekur marga
15-20 ár. Þá er glæta fyrir því að einn af ungu
kynslóðinni hafi unnið sig upp í nefnd í gegnum
SÍM sem opnað gæti „hinum“ hverfúlar smugur í
hallarmúra kerfisins. — Og þar sem það skríður
sem mýs inn um smugurnar heldur „unga fólkið“
upp á það að vera loksins komið í liðið með því
að gefa hvert öðm sandala, síðan er skálað í kok-
teilnum „Paradís". Á göngunni löngu verður
unga kynslóðin að halla sér að fjölskyldu og ætt-
arveldi ef þess nýtur við. Annars verður að treysta
á þrautseigju í óteljandi myndum sem flýdr svo
öldrun í öllu bröltinu og asvintýmnum sem í
boði em á Stóra-steini og víðar að á árunum „á
leiðinni" dignar svo púðrið að eldinn gera svefn-
göngurnar sér nú að leikfangi.
Unga fólkið skilgreinir sig í gegnum þær sög-
ur og goðsögur sem það býr til um sig og segir
hvort af öðru. í gegnum eigin sögur verður sjálfs-
mynd og tromp kynslóðanna dl. Nú er að
hlusta? Það skyldi þó aldrei vera Halldór Björn
sem enn á ný reisir fingur á næsta fúndi undir
yfirskriftinni „sögur unga fólksins"?
Á þessum vikum hafði vettvangurinn reyndar
ekki sofið ffekar en fyrri daginn. Á Stóra-steini
halda burtreiðarnar og lautarferðirnar áfram inn í
miðaldir og frumskóga og þilfarsbjórinn lætur
karlana stundum finnast þeir vera orðnir sjóræn-
ingjar í Suðurhöfúm, komast í romm og fjár-
sjóðssmð. En stundum er nautaat.
Og nautin hafa stóra hramma og eiga til að
taka sérhvern nautabana kverkataki og gera sig
líklega til að hengja þá í eigin bindum. Síðan
slengja þau út úr sér alþjóðlegum tungum: „I
know this guy, he is an absolute nobody.“ Á
elleftu stundu er atið stoppað þar sem apríkósu-
litaða bindið, sem reyndar var ædað í annað at,
slær blindu í rauðsprengd augu. Gæfan hefúr nú
óvænt snúist þar sem flugið er tekið á ný við kall
óminnishegrans. Áður en næsta at hefst og nauta-
banar gerast nautavinir, má heyra í túlkandi
rappi: „He's OK!“ „He's OK!“
Kverkatökin vilja verða mörg í paradís, þó
hver annan drepi menn jafnan í gamni. En aftur
á mód er ekkert stríð í sölum lénsherranna okkar,
því þegar héma er komið sögu em þeir búnir að
sofa um hríð sínum þyrnirósarsvefni á sínum
grænu eyrum meðan steinbörunum vex ásmegin.
(Er nú ekki búið að hamra nóg á þessum léns-
herrum? Er þetta þessi stríðni sem var lofað? —
Nær væri að kalla þetta dylgjur og þráhyggju; og
því þá ekki hnútukast?)
Stiflur. Wóð og bowlci
Myndlistarheimurinn á íslandi er byggður á
þremur meginstofnunum sem affur er stjórnað
beint og óbeint af fjármagni og fúlltrúum frá ríki
og borg. Þessar stofnanir em Listasafn íslands,
Kjarvalsstaðir og Myndlista- og handíðaskóli
íslands. Hér er eins og allir vita fyrir hendi nær
allt fjármagn, svo veltur á hundmðum milljóna,
og bolmagn til framkvæmda á íslenskum mynd-
listarvettvangi. f bænum em nokkrar listmuna-
búðir sem em næstum því fyrir utan hinn eigin-
lega listaheim; nema þegar kemur að fimmtugsaf-
mælum, þá er skodð saman í málverk. Ónefnd
em nokkur gallerí sem kalla má hina borgaralegu
útgáfú af heimagalleríunum, Ingólfsstræti 8,
Gallerí Sarvars Karls og önnur hæð sem var. í
þessum galleríum má ef til vill segja að helstí
vaxtarbroddurinn í myndlistarheiminum hafi
verið undanfarið, því í þeim hefúr verið gerð
tilraun til þess að skapa borgaralegan smekk og
snobb fyrir nútímamyndlist. — Þó jafnan faist
fáir reyndar í snobbið nema helst gamlir nýló-
menn. — Einhver helsti veikleiki íslenska mynd-
listarheimsins er að borgarastéttin virðist vera
orðin algerlega afmennmð um eðli, mikilvægi og
verðmætí myndlistar. Afmennmn menntamanna
í listrænum efnum er að sínu leyti grátbroslegust,
ekki síst þegar þeir hælast um yfir eigin glám-
skyggnni og harðlífi, sbr. greinaflokk KristjAns
KristjAnssonar um póst-modernisma í Morgun-
blaðinu nú í haust. En einmitt þessi staðreynd
eykur svo enn á svigrúm fyrrnefndra stofnana til
að drepa íslenska myndlistarmenn og möguleika
myndlistariðkunar í landinu — ég ætla að vona,
rétt að vona „óvart“ — í dróma. Og til að bæta
gráu ofan á svart hafá þessar stofúanir svo verið í
innbyrðis samkeppni. Hver man ekki togstreitu
Bem og Gunnars sem enn hefúr hert á hnútun-
um? Hverjum dytti það í hug að í þessu þorpi
þar sem er ekki einu sinni dregið fyrir glugga
væm raunverulegar forsendur fyrir samkeppni
milli myndlistarstofnana?
Að hinu leytinu er myndlistarheimurinn auð-
vitað knúinn áffarn af starfsemi myndlistarmann-
anna sjálffa. Fyrir utan að búa til alla myndlistina
reka þeir Nýlistasafnið og sýningarrými af ýms-
um stærðum í lengri eða skemmri tíma, auk
hinnar sérstöku heima- og smágalleríaflóm. Ef
ekki á Klapparstígnum um helgar þá hitta menn
listamennina á Laugaveginum í miðri viku. í
hópnum em dugnaðarforkar, gæðablóð, hug-
sjónamenn, lævísir sjálfsbjargarmenn, þöglar og
tómar fyllibytmr sem em að safna kröftum fyrir
helgina, dreymnu og ísmeygilegu konumar í
löngum bunum, nefndaforkar, kjaftatíkur, nokkr-
ir læmingjar og einstaka eimrpadda. Hér hefúr
myndJistarheiminum verið lýst.
En hugsum okkur nú nokkra möguleika í
stöðunni. — Á nú að hleypa á hugmyndaflóði
eða kannski að stofna hugmyndabanka?
„Ég er illa gift, —
eða er ég velgjft?
—> en ástina vant-
arl Þú ert fallegur og
gáfaður, ég elska þig!
Er ég ekki falleg?,
elskarðu mig!,
taktu
• i«
mig!
Auglýsing <
Fullorðinsfræðsla
Prófadeild — Öldungadeild
Grunnnám. Fornáni.
Samsvarar 8., 9. og 10. bekk grunnskóla.
Framhaldsskólastig.
Almennur kjami og sérgreinar heilsugæslubrauta.
Aðstoðarkennsla í stœrðfrœði
fyrir nemendur í grunn- og framhaldsskóla.
Sérkennsla í lestri og skrift.
Sérstakur stuðningur við vaktavinnufólk í námi.
Aðgangur að nemendatölvum.
Almennir flokkar — frístundanám
Tungumál (byrjenda- og framhaldsnámskeið)
Islenska fyrir útlendinga. Danska. Norska. Sænska. Enska.
Þýska. Hollenska. Franska. Italska. Spænska. Portúgalska.
Gríska. Rússneska. Pólska. Japanska. Arabíska. Kínverska.
Verklegar greinar og myndlistarnámskeið
Fatasaumur. Skrautskrift. Postulínsmálun. Bókband. Glerlist.
Teikning. Olíumálun. Vatnslitamálun. Prjónanámskeið.
Leðurvinna. Húsgagnaviðgerðir.
Önnur námskeið
Margvísleg námskeið um sögu, menningu og trúarbrögð,
m.a. Afþreyingarmenning nútímans, fyrirlestrar - umræður.
Leikhúskynning - námskeið í samvinnu
við Leikfélag Reykjavíkur.
Samskipti - sjálfsefli. Tarotlestur.
Starfsnámskeið fyrir fólk í umönnunarstörfum.
Átaksverkefni fvrir atvinnulausa.
Hópar fólks sem œskja fræðslu um tiltekið efni sem ekki
er á námskrá geta snáið sér til okkar og við reynum að
koma til móts við óskir þeirra.
Skólagjöld í Námsflokkum Reykjavíkur miðast við
kennslustundaijölda og er haldið í lágmarki.
Kennt er í Miðbæjarskóla, Fríkirkjuvegi 1 og í nýju
húsnæði okkar í Mjódd, Þönglabakka 4.
Upplýsingar í síma: 551 2992. Fax: 562 9408.
Netfang nfr@rvk.is