Fjölnir - 30.10.1997, Blaðsíða 65

Fjölnir - 30.10.1997, Blaðsíða 65
Myndir steingrímur Eyfjörð Kristmundsson ísland hefur öll einkenni nýfrjáls sovétlýðveldis að sögn CUNNARS SMÁRA EdLSSONAR. Alla þessa öld hafa innlendir valdsmenn haft algjöra stjórn á samfélaginu G og lengst af haldið því lokuðu. ^ Til þess beittu þeir óttanum og þjóðernishyggjunni; ísland var eitt, heimurinn annað. Það var ekki fyrr en á áttunda áratugnum að alvarlegir brestir komu í sovét- kerfið, fyrst og fremst með gífur- legri einkaneyslu. Þjóðin tók stóra stökkið inn í Kringlu. En hún <sx hefur ekki sóst eftir víðtækara frelsi, sjálfsagt fyrst og fremst vegna að engin hefð var fyrir ^ virkri andstöðu við sovétkerfið. Sovétið lifir því enn og situr sinn svip á flesta geira samfélagsins. Sovet fslano ! Hvencer hverfur þú? 1 Öllu nw nú offgera EINSKONAR INNOANOUR Það er allt eitur. Það er meira að segja hægt að drepa mann með lofti. Þú þarft ekki annað en líma fyrir nasirnar á honum, troða fysibelg upp í munninn og byrja að pumpa. Eftir smátíma glennir hann upp augun og verður á svipinn eins og hann vilji kasta upp. Síðan verða augun hundsleg; hann er að biðja um miskunn. Svo deyr hann. Það er sömuleiðis hægt að drepa . mann með loftleysi. Þá límirðu fyrir (/ munninn á honum og bíður. Eftir ^ smásmnd deyr hann. ^ Ef lífið er eitt frekar en annað, ^ þá er það jafnvægi. Og það er ákaf- lega viðkvæmt jafnvægi. Vísindamenn hafa til að mynda drepið rotmr með því að koma því svo fyrir að þær fai ekkert járn að borða. Þeir hafa síðan drepið aðrar rotmr með því að gefá þeim of mikið járn. Einhverjum vísindamanni datt í hug að drepa rotm með því að gefá henni of mikið af Fresca — hvað svo sem hann var að sanna með því. Við höfúrn svo sem alltaf vitað að lífið er við- kvæmt jafnvægi. Mamma sagði mér það ungum að öllu mætti ofgera og hafði það eftir ömmu sinni, sem sjálfsagt hafði lært það í sinni æsku. Þær mæðgur þurftu engar tilraunastofúr til að komast að því að allt er best í hófi — líka Fresca. Samkvæmt þeirra kokkabókum á að nota sitdítið af hverju; dálida saft á grautinn, pínulítíð af ediki með rauðmaganum og örlítið múskat í kartöflu- músina. Ef of mikið af múskati er látið í músina deyr hún. Þannig er lífið. lr egar HAaoóR Laxness var hálfþrítugur var hann á góðri leið með að verða leiðinlegastí maður ís- landssögunnar. Enginn maður hefúr orðið jafn illa sigldur og Laxness var á þeim árum. Hann var svo forffamaður að allt sem minnti hann á upprunann fór í taugarnar á honum; hvert smá- atriði. Hann þoldi ekki lyktina af fslendingum. Það pirraði hann hvernig þeir drötruðust áffam, hvað þeir voru hoknir og krepptir, hvernig þeir spýtru á gólfið og ræskm sig. Hann fyrirleit ís- lenskar brýr, íslenska skó, íslenskan söng. Hann gat ekki fengið af sér að trúa á íslenskan guð og fánn sér annan fágaðri suður í Róm. Þegar Laxness neyddist til að koma heim hélt hann sig í Unuhúsi þar sem menn drukku f sig menningararfleið mannkynsins af bókum sem þeir pönmðu frá údöndum. Jakob Jóhannesson SmAri fékk Lao Tse sendan í pósti, Erlendur kúb- ismann, Þórbercur sitthvað um jóga og komm- únisma en StefAn frA HvItadal lét sér nægja að geta sér til um innsm rök kaþólskunn- ar. Þetta var fállegt samfélag; einskonar lftil spegilmynd af heimsmenningunni — svipað og Klambratúnið er sýnishorn af náttúmnni. Og það var alltaf gaman þegar Laxness kom utan og plantaði splunku- nýrri hugmynd í eitthvert hornið í Unuhúsi. Svo var hann rokinn. >■ „Þegar Halldór Laxness var hálf- þrítugur var hann á góðri leið með að verða leiðinlegasti maður íslands- sögunnar. “
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Fjölnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fjölnir
https://timarit.is/publication/985

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.