Fjölnir - 30.10.1997, Blaðsíða 82

Fjölnir - 30.10.1997, Blaðsíða 82
Mikael Torfason: l blokkinní minni býr feminísti með typpi „Ég er hluti af félagslegri tilraun föður míns. Fastur í ímynduðum tumi. Fastur íþess- ari tilraun fjandans og þarfendilega að vera rottan. Eldri bróðir minn er aftur á móti karl- remban holdi khedd. Biföélavirki, vöðvastœltur eins og andskotinn, rudda- legur og blótar meiru en góðu hófi gegnir. Yngri systir mín er í sértrúar- söföuði og ég er heimsins mesti feministi. Allt var þetta einhver '68 kynslóðar tilraun. Pabbi minn er bara ósköp venjuleg karlremba sem laug að okkur með mis- munandi hœtti. “ Fj 82 olnir timarit handa islendingum hnust ‘97 Ég er svo heimskur að það er ógeðslegt. Minni á fimm ára stelpu, ljóshærða með gosbrunn og segi vinkonu minni að ég hafi farið fjórum sinnum til útlanda og að pabbi minn hafi lesið bók um það hvernig börnin verða til. Ég er þessi stúlka og mig dreymir um að sofa hjá Jesú Kristi. En það er ekki til umræðu hér. Ég flutti. Ég flutti frá Hellu. Sexhundruð manna Hella kvaddi mig með gleðitárum. Þakkaði ekki fyrir níu mán- aða samvist en óskaði mér góðs gengis í því sem ég tæki mér fyrir hendur. Það var asnalegt fyrir borgarbarn að búa á Hellu. Hvað þá fyrir vitleysing eins og mig, sem met lesningu hærra en steinalyftingar. En í smá- bæjum, þar sem eina menntaða manneskjan er læknir og iðnfög að ryðja sér rúms, flöktir mann- heimur milli þess að segja menntun arf ffá djöfl- inum og móðga fólk með skít undir nöglunum. Það er fast í þessu helvítis millibili. Veit ekki hvort það eigi að hampa menntun eða striti og blótar því hvorutveggja. Segist meta dyggðir verkamannsins en fyrirlítur hann í sama orðinu fyrir að vera með blóð undir nöglunum. Ég vaknaði í raun snemma daginn sem um ræðir. Dröslaði hjartveikri konunni fram úr rúm- inu og sagði henni að nú skyldi flutt til Reykja- víkur. Til Reykjavíkur, á mínar æskuslóðir. Þar sem ég reykti hass undir útveggjum, skallaði stráka úr öðrum hverfum og sagði mömmu minni að éta skít. Konan, ekkert sérlega uppveðr- uð, sagði mér að slaka á. Starði á mig eins og ég hefði hitt Manninn með pokann ( draumum mínum. Ég stappaði niður fótunum og sagði henni að sendibíllinn væri á leiðinni og að maður ætti hvort eð er ekkert að slaka á fyrr en í gröf- inni. Ég meinti ekki orð af því sem ég sagði. Bíllinn kom og bílstjórinn sagðist hafa vanist kuldanum í Smugunni þegar ég kvartaði yfir því að hann væri napur. Svo hjálpaði hann mér að bera búslóðina inn í bílinn. Við tveir, ég og bíl- stjórinn, fúndum til hvor með öðrum eins og bræður. Báðir karlmenn í baráttu við lífsins vætti. Hann sá að ég var drullustressaður og konan hjartveik. Sagði samt ekki neitt. Hafði bara þetta rólega fas sem sagði mér að hann skildi mig. Ég var feginn þegar við lögðum af stað. Konan og börnin fóru á einkabílnum sem við eigum stórskuldugan. Ég sat frammí hjá bílstjór- anum til að vísa honum til vegar. Djöfúll var það notalegt. Það lá við að ég legðist í kjöltu hans og léti mig dreyma. Við vorum bestu vinir. Bárum búslóðina inn í litlu íbúðina sem okk- ur hafði tekist að kreista út úr heiminum. Troð- fylltum hana af ótrúlegasta drasli og bílstjórinn fékk gúmmítékka upp á fimmtán þúsund krónur. Þá setti ég saman hjónarúmið og leyfði stráknum að hoppa í því. Afsakaði mig fyrir það hversu íbúðin var lítil og blokkin stór. Sagði að einhvern úma kæmumst við í stærra húsnæði í minni blokk. Konan hlustaði ekki á mig. Tuldraði bara að ég þyrfti ekkert að þykjast bera ábyrgð á öllu í þessum heimi. Ég var að sjálfsögðu sammála henni. Enda alinn upp af eintómum rauðsokk- um. Pabbi minn var meira að segja rauðsokka og ól mig upp í blekkingu alla mína tíð. Sextán ára gamall var ég mesti feministi sem uppi hefúr ver- ið. Ég kunni utanbókar flestar jafnréttisræður sem skrifaðar höfðu verið frá því ég fæddist. Þannig fór ég út í lífið og endaði í sjöhundr- uð manna blokk í Reykjavík. Blokk sem hefúr sitt eigið stjórnkerfi. Gæti lýst yfir sjálfstæðu ríki ef hún kærði sig um. Sænskur sósjal frá helvíti! SJÖ HUNDRUÐ MANNS. Ég átti ekki aukatekið orð þegar ég hringdi á Hagstofúna og lét fletta því upp. Hvert var ég kominn? Það greip mig örvænting. Mér fánnst ég fast- ur í turni. Ég hef í raun verið fastur í turni alla mína ævi. Er heimsins mesti feministi án þess að hafa nokkur rök fyrir því. Ég er feministi af sömu ástæðu og Hellubúar eru íslendingar. En það sem verra er er að ástæðan fyrir þessu öllu saman er að ég er hluti af félagslegri tilraun föður míns. Fastur í ímynduðum turni. Fastur í þessari tilraun fjand- ans og þarf endilega að vera rottan. Eldri bróðir minn er aftur á móti karlremban holdi klædd. Bifvélavirki, vöðvastælmr eins og andskotinn, mddalegur og blótar meim en góðu hófi gegnir. Yngri systir mín er í sértrúarsöfnuði og ég er heimsins mesti feministi. Allt var þetta einhver '68 kynslóðar tilraun. Pabbi minn er bara ósköp venjuleg karlremba sem laug að okkur með mis- munandi hætti. Þess vegna líður mér illa að vita af mér í blokk sem er fjölmennari en bærinn sem ég flutti úr. Feminismm líður illa í blokkum. Sérstaklega feministum nútímans. Þessum sem tfminn er bú- inn að kippa stoðunum undan. Við emm að breytast í anarkista, stelpur! Við þráum stjórn- kerfi sem aldrei verður til. Enun svona grasrótar- beib og vitum ekkert í okkar haus. Og þennan dag sem ég flurti fékk ég þá grillu í mig að nú væri öllu lokið. Að feministinn, mín eina stoð í lífinu, væri dauð í mér. Að ég gæti rétt eins rakað mig undir höndunum og hært að ganga í huxum. Inoibjörc Sólrún ákvað að loka gæsluvellinum fyrir aftan blokkina og hækka laun leibkólakennara. Og ekki nóg með það heldur studdi Kvennalistinn karlmann í fréttastjórastöð- una og framkvæmdastjórinn varð meira að segja typpalingur. Það virtist ailt vera að hrynja frammi fyrir atlgunum á mér. Ég sat einn inni í stofú, við skrifborðið mitt, við hliðina á eldhúsborðinu, sem er einnig í stof- unni. Já, þetta er minnsta íbúð í heimi í stærstu blokk í heimi. Eflaust hefúr aldrei verið til jafú- niðurbrotinn feministi og ég var þetta kvöld. Konan og börnin farin að sofa í hjónarúminu sem ég setti upp af veikum mætti þar sem karl- mennið, bróðir minn, var í Ameríku. Ég byrja að gráta. Tárin leka niður kinnarnar því ég skil ekki þessa blokk. Ég skil ekki neitt. Ég skil ekki Hellu og er í raun óskiljanlegur þar sem ég er feministi með typpi. Er mesta úrhrak í heimi og að breytast í algjöran anarkista. Sé fyrir mér blokkir heimsins hrynja, smábæi landsins leggjast í rúst og hlæ eins og geðsjúklingurinn sem ég er. „Það er task að vera maður,” sagði kunningi við mig um daginn. Þessi setning ómar í hausnum á mér alla daga. „Það er task að vera maður.” Hann bætti meira að segja við að ég myndi ekkert sleppa auðveldlega. Ég sem hef alltaf haldið að ég myndi sleppa auðveldlega. Að ég yrði ekkert Hailgríms- péturssonarkeis. Að ég gæti bara hlustað á upp- tökur af Ég er forvitin rauð og þar við stæði. Mér yrði bjargað. Að vonir mínar um falskt jafnræði myndu rætast. Að konan mín væri feministi og stjórnaði mér eins og tusku. En hún er ekki fem- inisti. Hún er jafnréttissinnuð og ædast til ótrú- legra hluta af mér. Hún rakar sig meira að segja undir höndunum og notar brjóstahöld. Neitar að brenna þau á Lækjartorgi og kærir sig ekki um að eignast börn standandi. Og þá er dinglað. Sem er náttúrlega týpískt. Einmitt á þeirri stundu sem maður telur sig vera að gera upp líf sirt. Finna út hver maður er í raun og veru. „Já, ég er frá (ég vil taka það fram að röddin var ógeðslega rám) Rúblunni. Er konan þín við?” spyr konan og samstundis heimta ég að fa að vita af hverju? „Hún pantaði hjá okkur nokkrar barnabækur.” Ég hleypi henni inn og þakka fyrir að konan skyldi gera eitthvað á bak við mig. Fannst hún vera að koma til. Að ekki væri langt í að hún tæki völdin. Mér leið vel. „Jáh,” andvarpaði þybbin kerlingin þrisvar. Þetta var svona týpísk sjálfstæðisdrusla. Dóttir hennar er örugglega formaður Sjálfstæðra kvenna. Að maður skuli vera að dröslast þetta fyrir þessar stelpur. „Já,” segi ég til að sýna einhvern smá lit. Við vorum jú báðar íslendingar. „Hérna er pakkinn. Ætlar þú að borga?” segir hún og réttir mér lítinn böggul límdan saman með rúblulímbandi. Ég tek við bögglinum og sæki veskið mitt. Skrifa enn einn gúmmítékkann og kemst að því að konan er orðinn meðlimur í klúbbnum. Fær allar barnabækur sem Rúblan gefúr út til dauða- dags. Ég þakka fyrir og brosi. Sest inn í stofú og opna pakkahelvítið. Reyni að gleyma áhyggjum mínum og fer að lesa Hver bjargaði Einari Áskeli, Einu sinni var raunamædd- ur risi og Bangsaleikir. Konan missti að vísu öll prik þegar ég sá tidana. Ekkert nema bækur sem eiga að sýna yfirburði karlkynsins. Einar Askell, mesta karlremba í heimi! Það var ekki kvensnift í bókinni. Einu sinni var raunamæddur risi var nú bara andlegt ofbeldi á bömum. Risinn er náttúr- lega karlkyns. Er það ekki týpískt? Risinn er KARL. Og svo kom að Bangsaleikjunum. Þá missd ég endanlega allt álit á Rúblunni. Fyrsta semingin í Bangsaleikjum hljómar svona: „Quel bruit le papier fait-il?” Fyrir ofan textann er mynd af bangsa að bardúsa eitthvað með mús. Það fyrsta sem kom upp í hugann var: En sniðugt! Kenna ungabörnum frönsku og svona. Og ég fór að leita að réttri þýðingu. Vissi að þetta hafði eirthvað með pappír að gera. En einu íslensku setningarnar sem ég fánn í bókinni voru á kápunni og bakhlið hennar. Ég var engu nær eftir lestur þeirra. Vissi bara að á frummálinu heirir bókin: Scrttnch and Shake. Sem er enska fyrir þá sem vinna hjá Rúblunni og hafa þar af leiðandi ekki greindarvísitölu. Jú, og ég vissi líka að — Hildur Hermóðsdóttir þýddi. Hildur — hver í fjandanum? — Hermóðs- dóttir? Það er í minningu Þórbercs sem ég læt þetta fylgja. Hann hefði aldrei leyft mér að halda þessu leyndu. Nú flæða tárin niður kinnarnar á mér. Þetta með Þórberg kom bara óvart. Hann er hluti af þessari félagsfræðilegu tilraun föður míns. Bækur Þórbergs eru fyrir mér eins og Gamla testamentið er fyrir sannkristið fólk. Ég er svo illa farinn að ég veit hvorki í þennan heim né þann næsta. Kann Bréf til Láru utanbókar og bið upp úr henni bænir. Lærði hana vegna þess að í „Lýriskri vatns- orkusálsýki" segir sá gamli: ,Á hverju kvöldi, áður en hann leggst til svefns, skal hann lesa og læra orðrétt utanbókar nokkrar semingar úr Bréfi til Láru, og skuluð þér sjálfúr hlýða honum yfir þær og ganga ríkt eftir, að hann kunni þær reip- rennandi, sldlji þær til hlítar og nái að tileinka sér þeirra ytri og innri meiningu.” Ástæðan: Lýrisk vatnsorkusálsýki. Sem ég, Þórbergur, drengstaulinn sem um ræðir, Heine og margir margir fleiri hafa þjáðst af. Hún lýsir sér ekki alveg eins hjá öllum en sá sem er haldinn lýriskri vatnsorkusálsýki og hefur kynnst Þórbergi veit um hvað ég er að tala. Hann veit einnig að boðskapur Þórbergs er að hruni kominn vegna langvarandi misnotkunar landa minna á honum. Það er eins með Gamla testamentið og bækur Þórbergs. Það er andi bókanna sem skiptir máli. Og hver er andi bóka Þórbergs? Það er að þora og gefast aldrei upp. Þórbergur er einn af þeim sönnustu sem ísland hefúr alið. Nánast allir, hvort sem þeir komu á undan eða eftir, eru hræsnarar í samanburði við hann. Hér á ég þó ekki við þau rit er hampa feminisma, þau em mirt Nýja testament.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Fjölnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fjölnir
https://timarit.is/publication/985

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.