Læknablaðið - 15.12.1948, Blaðsíða 42

148
L Æ K N A B L A Ð I Ð
ar í lögfræðinga máli sínu til
stuðnings. Hann ráðleggur mér
raunar líka að fá lögfræðilega
aðstoð.
Ég þarf enga lögfræðilega að-
stoð við þetta, en vil einungis
ráðleggja J. S. að lesa betur
lög þau, sem hann vitnar til
í grein sinni, því að í J)eim öll-
lim fjallar síðasta greinin um
það, hvaða eldri lög falli úr
gildi við gildistöku þeirra
hverra um sig.
Hverjum heilvita manni má
vera ljóst, hve þýðingarmikið
Jætta er, til að komast hjá ó-
þarfa deilum og málaferlum.
.1. S. telur það hafa tekið ár,
að finna sérfræðing til að leggja
l)lessun sína yfir frumvarpið.
Varla hefir sá sérfræðingur
starfað mikið að heilbrigðismál-
um á Islandi, því að þá liefði
ckki verið brotið svo mjög í
bága við grundvöll íslenzkrar
heilbrigðislöggjafar, sem hér
er raun á.
Hitt er víst, að eigi verður
séð, að menn þeir, sem mest og
hezt hafa starfað fyrir heil-
hrigðismálin á Islandi hin síð-
ari ár og sett svip sinn á heil-
brigðislöggjöfina, hafi komið
hér nálægt.
Þessir menn eru, meðal ann-
arra, landlæknirinn, berklayfir-
læknirinn, tryggingayfirlæknir-
inn, héraðslæknirinn í Reykja-
vik, að ógleymdri læknadeild
Háskólans.
Því var ekki von að vel færi.
En hvers vegna var gengið
framhjá þessum aðilum við
samning frumvarpsins ?
Heilbrigðiseftirlitið í Reykja-
vík slitið úr tengslum heil-
brigðismálastjórnar landsins.
J. S. kannast við, að með
frumvarpinu sé farið fram á
skiptingu héraðslæknisembætt-
isins í Reykjavík, cn vill
sem minnst gera úr áhrif-
um þeirrar skiptingar, eins og
honum væri ljóst, að skipting
mundi eigi mælast vel fyrir.
.1. S. segir: „Frumvarpinu var
ekki ætlað að taka af hérðaðs-
lækni ncin emhættisstörf“.
Þó er sannleikurinn sá, að
héraðslæknirinn átti ekki leng-
ur að vera ráðunautur hæjar-
stjórnar í heilbrigðismálum.
Þó er sannleikurinn og sá,
að héraðslæknir átti ekki leng-
ur að hafa nein afskipti af
málum þeim, sem heilbrigðis-
nefnd fjallar um, nema að J)ví
er snertir aðstoð við sóttvarnir.
Hér er átt við beinar sóttvarnir,
svo sem samkomuhönn o. þ. u.
1., en þar verður framkvæmdin
oftast sú, að héraðslæknir ráð-
stafar þessum málum, án milli-
göngu heilbrigðisnefndar, en í
samráði við lögreglustjórann og
landlækni.
Þó er þess ekki krafizt, að
héraðslæknir víki sæti úr heil-
hrigðisnefnd, en hætt er við að
áhrif hans þar verði lítil og
seinvirk, á heilbrigðiseftirlitið í