Læknablaðið - 15.12.1948, Blaðsíða 32

138
LÆKNABLAÐIÐ*
borin fram síðast á fundinum
undir önnur mál.
Ég hefi þá fregn að færa,
að Tryggingarstofnun ríkis-
ins hefur beðið mig að bera
fundinum kveðju sína og þar
með að biðja fundarmenn að
gera sér þá ánægju að þiggja
bjá henni hádegisverð næstk.
sunnudag 22. þ. m. Stjórnin
hefur tekið þessu boði fyrir
hönd fundarmanna og þakkað
fyrir þeirra hönd og væntir þess
að þó kannske hafi stundum
verið dálítið grunnt á því góða
milli þessara stórvelda, þá sé
það ekki því lil fyrirstöðu að
sitja veizlu saman. Enda hefur
það reynzt svo í sögunni að
slíkt er sjaldan spillandi til
samkonmlags stríðsaðila.
Ég hafði upphaflega látið
mér detta í hug að gefa dálítið
yfirlit yfir 30 ára störf félags-
ins, en úr því verður ekki að
sinni af ýmsum ástæðum. Fyrst
af því að það mundi lengja um
of fundartímann, sem alltaf er
of naumur, enda má kannske
segja að slíkt eigi betur við í
ritgjörð í stéttarblaðinu en í
fundarskýrslu. Þá er og það að
þegar félagið var 20 ára, samdi
ég þess báttar yfirlit, sem birt-
ist í Læknablaðinu og hefði því
orðið að endurtaka margt sem
þar er sagt. — Samt sem áður
verður ekki komizt hjá því að
innra hjá félagsmönnum rifjist
upp margt af því, sem skeð hef-
ur á hinum hraðstígu 30 árum.
Og þá ekki sízt hjá þeim sem
allan tímann hafa tekið þátt í
störfum þess eftir megni og í
18 ár verið í stjórn þess. Hvað
sem annars má segja um
Læknafélag Islands, þá er yfir-
leitt óhætt að staðhæfa það, að
það hefur unnið stétt sinni stór-
gagn, og þeim félagssamtökum
er mest að þakka hvernig þó
hagur læknastéttarinnar nú
stendur, þó enn sé ekki lokið
hagsmunabaráttu hennar og má
vera að eftir sé örðugasti hjall-
inn. Þá verður hitt og heldur
ekki véfengt, að félagið hefur
átt mjög veigamikinn þátt í
flestum framförum á sviði heil-
brigðismálanna. Ýmist átt upp-
tök hinna mikilsverðustu fram-
fara á því sviði, eða veitt þeim
ómetanlegan stuðning. Það hef-
ur að vísu stundum legið við
að hrikt hafi í byggingunni, en
sem komið er hafa það að
mestu leyti reynzt trausta-
brestir, og er vonandi og ósk-
andi að svo verði framvegis.
Því einu megið þið ekki gleyma,
kæru stéttarsystkini, að hversu
mörg læknafélög, sem upp
kunna að rísa í landinu, þá
þurfa þau öll helzt að vera til
eflingar Læknafélagi Islands.
Hvernig, sem „stríðið þá og þá
er blandið“, þá verður L. I. ætíð
að vei’a hið sameiginlega fylk-
ingai-bi’jóst stéttai’innar til
varnar og sóknar innan lands
og utan. I þeirri von og ósk að