Læknablaðið - 15.12.1948, Blaðsíða 20

126
LÆKNABLAÐIÐ
Sogið upp í sprautuna 1—2 ml.
af parafinolíu (parafinum li-
qvidum). Kanylan er einnig
fyllt með olíunni. 1 iiæfilega
stórt skilvinduglas, er sett lítið
eitt af pulveriseruðu kalium
eða natriumoxalati (ca. 30
mg. í 10 ml. af blóði og ca. 75
mg. í 25 ml.) og nokkrir ml.
af parafinolíu. Stasis liöfð sem
allra minnst. Þegar blóðið er
komið í sprautuna er nálarodd-
inum stungið niður i glasið,
undir parafinolíuna og sprautan
tæmd. Þetta nægir, ef blóðrann-
sóknin er framkvæmd strax.
Þurfi að geyma l)lóðið eða
senda það til rannsóknar þarf
að bræða parafín og hella ca.
4 mm. lagi af því yfir parafín-
olíulagið. Glasinu er siðan lokað
með gúmmítappa. Þurfi að
geyma blóðið þarf það að vera
á ís eða í ísskáp unz rannsókn
í'er fram. Öheppilegt er að
geyma það lengur en 1 sólar-
hring.
Aðferðir til bikarbonatrannsókn-
ar. — Sjá: Klinisk Laboratori-
teknik: Gram, Meulengracht og
Iversen, 1942. Bls. 92. — Nordisk
Medicin 1944:21:317, Jörgen Leh-
mann, Bastemning av plasma-C02.
Micro-diffudion Analysis: Edward
J. Konway, 1947, bls. 189. — Quan-
titative Clinical Chemistry; Peters
and D. D. van Slyke: 1932,^821, 292.
Heimildarrit: Acidosens Klinik og
Beliandling: Esben Kirk, 1946.
Kliniske Laboratorieundersögelser:
Knud Bröchner-Mortensen og H.
Geert-Jörgersen: 1947, bls. 29. —
Biokemi: Fritz Schönheiter: 1948,
bls. 384. — The medical clinics of
North America 1947: Howard F.
Boot, F. Gornham Brigham, bls. 470,
Randall G. Spraque, bls. 450, 454.
— Diseases of metabolism 1947:
Garfield C. Duncan, bls. 813. — The
treatment of Diabetes Mellitus
1940: Flliott P. Joslin, Howard F.
Root, Pricilla White, Alexander
Marble, bls. 197, 391.
Áhrif líkamserfiðis
í byrjun mænusóttar.
Nákvæmar -sjúkrasögur 44 sjúkl-
inga, sem fengu lamanir, sýndu að
lunna svonefndu meningitisku ein-
kenna verður þvi nær alltaf vart í
praeparalytiska stigi sjúkdómsins.
Þau auðvelda mjög sjúkdómsgrein-
inguna og eiga fremur rót sína að
rekja til bólgu i taugarótum en
heilahimnum. Einkennin eru: verk-
ir í höfði, hnakka og hrygg, öxlum
brjósti, lærum. Sjúkl. eru stundum
hitalausir og iítið veikir i byrjun
þessa stigs. Stundum minnka þessi
einkenni, í bili og sjúkl. líður betur,
rétt áður en þeir lamast. Líkamlegt
erfiði á þessu stigi stóreykur hættu
á slæmri lörnun. Það kemur tæplega
slæm lömun, ef sjúkl. liggur rúm-
fastur í praeparalytiska stiginu.
(Poliomyelitis, tlie preparalytic
Stage, anda the Effect of physi-
cal Activity on the Severity of
Paralysis).
W. R. Russell. Brit. med. J-
des 1947, bls. 1023.
K. R. G-