Læknablaðið - 01.10.1971, Blaðsíða 10

170
LÆKNABLAÐIÐ
að halda. Margar hjúkrunarkonur reyna að afla sér framhaldsmennt-
unar, og reyndar má segja um hjúkrunarliðið, að framfarir og breyt-
ingar séu slíkar á sviði hjúkrunar, að engin hjúkrunarkona, sem tekur
starf sitt alvarlega, geti látið sér nægja þá þekkingu, sem hún fór
með úr skóla.
Árangur af rannsóknum, tækniframfarir og hagræðing verður
að ná til alls þessa starfsliðs, sem þarf á slíku að halda við dagleg
störf. Það er ekki auðvelt fyrir lækna og aðra starfsmenn sjúkrahúss
að fylgjast með og auka þekkingu sína. í fyrsta lagi hafa þeir nauman
tíma til lestrar og upplýsingaleitar, í öðru lagi er leitarsvæðið oft
myrkviði líkast, sérstaklega þegar starfsmennirnir þekkja ekki hag-
kvæmar leitaraðferðir. Ennfremur eru miklar líkur til þess, að bóka-
safn það, sem starfsmenn eiga greiðastan aðgang að, eigi ekki þau
rit, sem þeir þurfa á að halda.
Þessi vandamál verður starfslið sjúkrahússins og bókavörður að
leysa sameiginlega. Starfsliðið verður að reyna að ætla sér tíma til
að heimsækja safnið reglulega, þannig að það geti fylgzt jafnóðum
með nýju efni. Bókavörðurinn kemur á móts við það með því að
auglýsa komu tímarita og bóka, og með því að gera safnkostinn sem
aðgengilegastan með skráningu og flokkun, sem hann miðar við þarf-
ir notenda og verkahring spítalans. Hann aðstoðar einnig við heimilda-
leit á mismunandi stigum, allt frá því að finna grein út frá tilvitnun,
sem notandinn hefur í höndum, og upp í það að gera lista yfir heim-
ildir á ákveðnu þröngu efnissviði, sem notandinn þarf að gera könnun
á eða færa sér í nvt við samningu fyrirlestrar eða greinar. Bóka-
vörðurinn getur einnig, ef hann veit áhugasvið og þarfir notandans,
gert honum viðvart, þegar nýtt efni berst.
Myrkviður vísindabókmenntanna þéttist stöðugt, en um leið fjölg-
ar þeim tilraunum, sem gerðar eru til þess að rata um hann. 75000
tímarit eru nú gefin út á sviði tækni og vísinda, en jafnframt því
eru gefin út 3500 rit, sem eingöngu birta útdrætti úr efni þeirra. Á
sviði læknisfræðinnar og heilbrigðisvísindanna hefur verið gert mikið
átak til að auðvelda aðgang að bókmenntum þessara greina. Það
átak, sem hefur komið að mestu gagni í okkar söfnum, er Index
medicus, sem er listi yfir greinar, sem birtast í rúmlega 2000 tíma-
ritum. Index medicus leysir ekki fyrirhafnarlaust vanda notendanna
eða bókavarðarins, en flytur þá skemmstu leið. Þeir möguleikar, að
safn sjúkrahússins eigi ekki það, sem notandinn hefur þörf fyrir, eru
mjög miklir, og slíkt er eðlilegt. Söfn eins og læknisfræðibókasöfn
sjúkrahúsa geta ekki teygt sig yfir nema örlítið brot af þekkingar-
forðanum, og eru mjög háð samskiptum við önnur hliðstæð söfn og
aðalsafn. Bókavörður sjúkrahússafnsins verður þess vegna að hafa
þekkingu á safnkosti annarra safna og þekkja leiðir til þess að afla
safnnotanda sínum þeirra gagna, sem nauðsynleg eru.
Af þessari skilgreiningu sjáum við, að læknisfræðisafn sjúkra-
húss, þrátt fyrir smæð sína, þarf og á að geta uppfyllt allar almennar
upplýsinga- og þekkingarþarfir starfsliðs, og verið virkt tæki til þess
að opna því leiðir að dýpra sjálfsnámi, rannsóknum og ritstörfum.
Til þess að bókasafnið geti rækt þetta hlutverk sitt til hlítar,