Læknablaðið - 01.10.1971, Side 49

LÆKNABLAÐIÐ
203
FRÁ SAMEIGINLEGUM STJÓRNARFUNDI LÆKNA-
FÉLAGA NORÐURLANDA í EBELTOFT 28.—30. MAÍ
1970
FUND ÞENNAN SÓTTI AF HÁLFU L.í. ARINBJÖRN KOLBEINS-
SON OG FER SKÝRSLA HANS HÉR Á EFTIR:
Framsöguerindi um verkefni læknasamtaka í nútíð og framtíð
flutti Axel Aubert, form. norska læknafélagsins.
Úrdráttur úr erindi Dr. Auberts:
Nútímann ber að skilja sem ástand, er skapar og mótar framtíð-
ina. Þess vegna verða félög og félagsstarfsemi að mótast af þeim mark-
miðum, sem ætlunin er að ná í framtíðinni. Deilur hafa staðið milli
læknasamtaka og heilbrigðisyfirvalda, ekki aðeins um kjaramál, held-
ur einnig um réttindi einstakra félaga læknasamtaka. En á síðari árum
hafa þessi mál þróazt með þeim hætti, að nú er miklu fremur talað
um réttindi sérstakra starfshópa en einstaklinga, t. d. hafa yngri
læknar myndað sérstakan hóp, sérfræðingar og einnig læknar í al-
mennum praxís. Einstaklingurinn hefur þannig horfið úr myndinni,
en hópar komið í staðinn.
Þjóðfélagsþróunin hefur gengið í þá átt, að einstakir starfshópar
skera sig nú skarpar úr heildinni en áður og skyldur þeirra til þess
að móta framtíðarþróun fara vaxandi, og ekki sízt hjá læknasamtök-
um. Hinn þjóðfélagslegi þáttur í starfi læknasamtaka verður stöðugt
þýðingarmeiri og færist yfir á fleiri svið. Með þetta í huga má skipta
starfi læknasamtaka í tvo flokka: a) innra verksvið og b) ytra verk-
svið, þ. e. a. s. þau verkefni, sem liggja innan læknasamtakanna sjálfra
meðal læknahópsins, og hin, sem tengjast ýmsum þáttum utan lækna-
stéttarinnar í þjóðfélaginu sjálfu. Til þess að leysa þessi verkefni þarf
framtak og framsýni ásamt hæfilegri gagnrýni og mati á verkefnum.
Af verkefnum í fyrri flokknum má nefna viðhalds- og framhalds-
menntun lækna, sem stöðugt fær vaxandi gildi, landfræðilega upp-
byggingu læknasamtaka, sem víðast tíðkast og margir telja úrelta og'
ástæðu til að endurskoða.
Læknaliðun (lægebemanning) á sjúkrahúsum, við heilbrigðis-
stofnanir, við almennar lækningar og sérfræðistörf utan sjúkrahúsa
hefur verið mikið vandamál og hlýtur að fara vaxandi í framtíðinni,
því að sjúkrahúsbyggingar og nýtt starfsfyrirkomulag á sjúkrahúsum
með aukinni þekkingu og aukinni starfsgetu kallar stöðugt á fleiri
lækna. Einnig er víðast hvar unnið að því að stytta vinnutíma lækna,
bæði á sjúkrahúsum og utan þeirra, og mun þetta einnig hafa í för
með sér aukna læknaþörf.
Læknafjölgun í Noregi hefur verið langt á eftir því, sem þörfin
hefur krafizt, og hefur það einkum komið hart niður á hinni fyrstu
læknisþjónustu, þ. e. heimilislæknisþjónustu og sérfræðilæknisþjón-
ustu utan sjúkrahúsa.