Læknablaðið - 01.10.1971, Qupperneq 63

LÆKNABLAÐIÐ
209
ir, segulbönd og skuggamyndir í ýmiss konar tengingum til þess að
vekja áhuga nemenda og skýra málin á einfaldan og eftirminnilegan
hátt. Þarna sýndi hann t. d., hvernig kennari getur talað við persónur
í kvikmyndum, en það er gert með þeim hætti, að spurningarnar eru
þurrkaðar burtu, en kennarinn kemur með þær, og á meðan hverfur
talið í myndinni sjálfri, en myndin svarar spurningu kennarans. Þarna
er allmikið rætt um kennslu í sjónvarpi og einkum dagskrár, sem
byggðar eru á „audio-visible tapes“. Þótti flestum, sem það væri varla
tímabært að setja í gang slík kennslutæki í stórum stíl, þar sem þetta
væri mjög dýrt og hætt við, að efnið yrði notað of lengi, eftir að það
væri orðið úrelt. Flestir voru á því, að kennsluefni sem þetta væri
ofviða fyrir nokkurt af Norðurlöndunum vegna kostnaðar. Þarna
þyrfti allsherjar norræna samvinnu.
Var nokkuð rætt um starfsemi Nordisk Federation for Medicinsk
Undervisning, og var á það bent, að lítið hefði gerzt í þessum málum
undanfarin sex ár. Það hefði komizt skriður á málin 1960-1962, en
undanfarin sex til sjö ár hefði næsta lítið gerzt, og væri þess vegna
þörf á því, að læknasamtökin beittu sér fyrir framkvæmdum í sam-
bandi við framhaldsmenntun og viðhaldsmenntun lækna.
í náinni framtíð vei’ður framhalds- og viðhaldsmenntun þýðingar-
meiri en hún hefur nokkurn tíma áður verið í sögunni, og var á það
bent, að frá árinu 0-1790 er talið, að þekking mannkynsins hefði tvö-
faldazt, frá 1790-1900 hefði hún aftur tvöfaldazt, frá 1900-1950 hefði
hún einnig tvöfaldazt, og frá 1950-1975 muni hún hafa tvöfaldazt að
nýju, og úr því mundi hún sennilega tvöíaldast á 10-15 ára fresti. Af
þessu mætti sjá hraða þekkingaraukningarinnar, og af honum yrði að
taka mið, bæði við menntun, og sérstaklega framhalds- og viðhalds-
menntun háskólamanna, og þá ekki sízt lækna.
Gerð var fundarsamþykkt, að læknasamtök Norðurlanda settu á
laggirnar nefnd, sem kæmi saman á fund í haust til þess að gera til-
lögur um helztu framtíðarvandamál í sambandi við viðhalds- og
framhaldsmenntun lækna. Gert var ráð fyrir, að hvert læknafélag
tilnefndi einn til fjóra í þessa nefnd. Talið var sjálfsagt, að nefnd
þessi hefði nána samvinnu við Nordisk Federation for Medicinsk
Undervisning og önnur þau félög, sem vinna að sams konar málefnum.
Þá var einnig nokkuð um það rætt að setja á stofn skandinavíska mið-
stöð eða stofnun fyrir framhalds- og viðhaldsmenntun lækna, og væri
hlutverk hennar að skipuleggja þessa menntun og efna til námskeiða
og funda á vissum sviðum, framleiða kennsluefni, kvikmyndir, sjón-
varpsefni, skuggamyndir, hafa samband við hliðstæðar stofnanir eða
háskóladeildir í öðrum löndum og vinna að því, að sem fiest lönd
gætu notið sameiginlega, ef komið væri á fót framhaldsmenntunarnám-
skeiðum í ákveðnum greinum. I hinum víðtækustu greinum, eins og
almennum lækningum og stærstu sérgreinum, yrði framhaldsmennt-
unin að vera í hverju einstöku landi, en þegar til hinnar þröngu sér-
greinar kæmi, þá væri eðlilegt, að framhaldsmenntun þeirra væri
skipað á einn stað í senn fyrir öll Norðurlöndin. Var talið eðlilegt að
stofna til náinna tengsla um þessi mál við læknaskóla, heilbrigðis-
yfirvöld, sjúkrahússtjórnir og stjórnir sjúkratrygginga. Var á það