Læknablaðið - 01.10.1971, Síða 87

LÆKNABLAÐIÐ
231
Hann taldi, að fjárhagsatriði og samstarf lækna væri það, er tiltölu-
lega mestu máli skipti.
Brynleifur Steingrímsson ræddi um stofnun læknamiðstöðvar á
Selfossi og framgöngu þess máls, og taldi hann það vel á veg komið
og væntanlega yrði byrjað í haust.
Þorsteinn SigurSsson ræddi um Egilsstaði og miðstöð þar. Kvað
hann þrjú héruð standa að þeirri stöð; hún væri samþykkt, byrjað
væri að grafa, og fjárveiting væri 3.5 millj.
Gunnlaugur Snædal ræddi um skýrgreiningu orðsins læknamið-
stöð, og hvað í því fælist þjónustulega, og hvaða staðal ætti þar að
setja.
Baldur Sigfússon ræddi um samstarf lækna og reglur þar um.
Hann var meðmæltur notkun snjóbíla og þá stærri en nú væru almennt
í notkun hér á landi.
Jón Þorsteinsson flutti því næst erindi um lágmarksstaðal fyrir
sjúkrahús, og taldi hann, að læknamiðstöðvar kæmu að mörgu leyti
þar undir. Hann kvað allmikið vera búið að vinna að tillögum í þessu
efni, og hefðu þær þegar verið birtar í Læknablaðinu. Skipulag mið-
aðist við þrjá aðalflokka, þ. e.: I. Stjórnsýsla. Stjórn og eigendur
sjúkrahúsa sjái um fullkominn útbúnað og aðstæður fyrir alla þjón-
ustu. II. Læknaráð, er setti sér vissar starfsreglur. III. Sérstakar
reglur um hjúkrun. Hann ræddi um símaþjónustu og kallkerfi spítala,
eftirskoðun sjúklinga, orkulækningar o. fl. Læknaráð kvað hann vera
komin á Landspítala, Borgarspítala og Landakotsspítala. í lækna-
miðstöðvum myndu allir læknar stöðvarinnar skipa læknaráðið, sem
hefði svo náið samstarf við stjórn stöðvarinnar um uppbyggingu
alla og starfsemi. Hann taldi vera möguleika á læknaskiptum
milli læknamiðstöðva og stærri spítala um tíma til lærdóms og reynslu
á báðar hliðar. Hann benti á, að þegar ræddar væru og settar
reglur um samstarfsgrundvöll, mætti ekki gleyma að ræða við stéttar-
félag hjúkrunarkvenna.
Arinbjörn Kolbeinsson ræddi því næst um vinnutíma lækna. Taldi
hann eitt af stærstu atriðum í sambandi við kjaramál lækna, að vinnu-
tíminn væri allt of langur. Stefnt væri víða að 30 klst. dagvinnu-
viku, þ. e. 5 daga, 6 klst. á dag, allt með talið. Framhaldsmenntun
lækna þyrfti að bæta, og ætti venjulegur praktíserandi læknir að
eyða minnst 3 vikum árlega, auk venjulegs tímaritalesturs, í sam-
fellt framhaldsnám. Taldi hann þessi mál mjög á eftir hér, læknar
ættu að fá full laun fyrir vikara og styrki til námsferða. Kostnaður
væri nú frádráttarbær a. m. k. fyrir námsferðir til útlanda, og sama
ætti að vera um námsferðir innanlands, og ef svo væri ekki, þyrfti
að athuga það. Hann benti á framkvæmdir Dana o. fl. í þessu efni.
Halda ætti fund á vegum skandinaviskra læknafélaga um hvað hægt
væri að gera í þessum efnum og skipuleggja framtíðarframhalds-
menntun lækna.
Baldur Sigfússon vildi breyta stundatöflu námskeiða L.í. vegna
lækna í Reykjavík.
Högni Óskarsson, stud. med., ræddi um takmarkanir á námi
í læknadeild og þær reglur, er settar hefðu verið þar um. Greindi