Dagblaðið Vísir - DV - 11.05.2007, Blaðsíða 12

Föstudagur 11. maí 200712 Helgarblað DV
B
jörn Karlsson,
forstjóri Bruna-
málastofnunar,
er verkfræðing-
ur frá Edinborg
og Lundi og
starfaði um ára-
bil sem lektor
og prófessor við háskóla erlendis.
Staða brunamálastjóra var auglýst
til umsóknar árið 2001 og Björn,
sem kominn var með heimþrá,
ákvað að sækja um hið snarasta
– enda erfitt að ganga fram hjá
brunaverkfræðingnum. Þá strax
var ljóst og ákveðið að leggja ætti
embættið niður. Umsækjandinn
vissi það og síðan hefur það ver-
ið partur af hans starfi að vinna
að því að leggja niður djobbið sem
hann sótti um í upphafi þótt verk-
efnin haldi áfram og verði æ fjöl-
breyttari.
Embætti brunamálastjóra er
víðtækara en margur skyldi ætla.
Áður en Björn var skipaður sáu
stjórnvöld fyrir sér skipulagsbreyt-
ingar. Embættið sér um byggingar-
mál að hluta til, sem dæmi að eld-
varnarhurðir séu milli brunahólfa
og brunavarnir í góðu lagi. Á þess-
um tíma vildu stjórnvöld meina
að stofnunin gæti sinnt enn meiri
skyldum. Á hennar sviði ættu einn-
ig að vera aðrir byggingarþætt-
ir, eins og burðarþol, hljóðvist og
fleira. Stefnt var að því að setja á
stofn byggingarstofnun, sem auk
þess að vera brunamálastofnun
tæki að sér hlutverk stjórnsýslu
byggingarmála á Íslandi.
Á sama tíma og ríkið færir allt
undir sinn hatt, lögin og ramm-
ann, er framkvæmd eftirlits á hendi
sveitarfélaganna. Þau reka slökkvi-
liðin, eru með byggingafulltrúana
og slökkviliðsstjórana.
Gallar í frágangi?
Þannig að þegar „gamla hjarta
Reykjavíkur“ fuðrar upp er ábyrgð
brunamálastjóra á reiki?
„Nú vil ég ekki tjá mig mikið um
brunann í miðbænum því við erum
sem stendur að skrifa skýrslu um
hann og niðurstöður liggja ekki enn
fyrir. En skipting ábyrgðarinnar á
að vera frekar skýr. Eigendur og for-
ráðamenn eigna eiga að bera fulla
ábyrgð á því að brunavarnir séu í
fullu lagi í húsum. Síðan hafa sveit-
arfélögin skyldur gagnvart ákveðn-
um húsum, meðal annars veitinga-
húsum og öðrum húsum sem þjóna
almenningi.
Ef skipt er um starfsemi í húsi
þarf húseigandi að leita leyfis bygg-
ingaryfirvalda og skila inn teikn-
ingum. Þær þurfa meðal annars að
sýna eldvarnarveggi á milli húsa.
Síðan mætir eldvarnareftirlitið á
svæðið og skoðar hvort ekki hafi
verið farið eftir teikningunum. Þeg-
ar þú skoðar teikningarnar af þess-
um húsum kann ekkert að vanta
upp á að eldvarnarveggir hafi verið
teiknaðir inn. Hins vegar getur allt-
af verið galli í framkvæmdinni, sem
sést svo ekki þegar eldvarnareftirlit
kemur að skoða.“
Ertu að segja að eftirlitið eigi að
fá að rífa niður til þess að sjá frá-
ganginn á bak við?
„Þetta er vandinn. Við höfum
ekki efni á því að láta eldvarna-
eftirlitsmennina standa yfir þeim
sem eiga að framkvæma verkið.
Þannig að eftir stendur að ábyrgð-
in er alltaf á hendi eiganda. Það
er hans að velja sér gott fagfólk
og vanda til verka þótt sveitarfé-
lagið beri alltaf vissa ábyrgð. En
þú spyrð um mína ábyrgð og hún
er sú að samkvæmt lögum ber
Brunamálastofnun að sjá um yfir-
eftirlit með framkvæmd laganna,
en sveitarfélögin sjá um sjálfa
framkvæmdina. Stofnunin ber
þannig ábyrgð á því að allt kerfið
virki sem skyldi og við verðum því
að skoða allt vinnulagið vel þeg-
ar stórbrunar verða og sjá hvort
við getum lært eitthvað eða breytt
einhverju til að forða að svipað-
DAUÐSFÖLLIN ERU FÆRRI HÉRLENDIS
Eldsvoðar, sinubrunar, íkveikjur. Allt kveikir þetta í manni og fær
ferkantaðasta mann til þess að huga að brunavörnum heima fyrir og
slökkva á kertum í tæka tíð. En hver er hann þessi forstjóri Bruna-
málastofnunar, sá sem er í daglegu tali kallaður brunamálastjóri? Á
hann að hafa auga með brennuvörgum, eldsmati í bakhúsum eða
spýtnabraki í formi gamalla húsa í miðborginni? Ber hann einhverja
ábyrgð þegar eldsvoðar verða? Kristján Þorvaldsson leitaði svara.