Læknablaðið : fylgirit - 01.08.1978, Blaðsíða 35

33
við flestar eða allar gjör- og/eða hjarta-
gæzludeildir.
Undanfarin ár hafa farið fram athuganir
á mörgum sjúkrahúsum um árangur
slíkra deilda. Hafa mörg yfirlit birzt og
ckki þörf á að geta nema sumra.
TABLE III SELECTED REFERENCES ON DEATH RATES FROM ACUTE MYOCARDIAL INFARCTION ( BM - BEFORE CON - STANT MONITORING; WM - WITH C.M.)
YEAR STUDY B.M % W.M.%
1974 ASTVAD’ 38-6 414
1967 KILLIP 7 30-0 280
1971 CHRISTIANSEN2 410 18-0
1971 HOFVENDAHL4 350 170
1976 PETERSEN 35-8 24-3
254
20-6
1969 CHURCH3 34-0 180
1974 JUUL6 26-1
1976 O'ROURKE 8 260 14-2
1977 HUNT5 280 120
BSP9 290
lsp 210 234
LKT (OUR STUDY) 20-8 22-9
Á töflu III er getið nokkurra greina, sem
birzt hafa um árangur og meðferð krans-
æðastíflu fyrir og eftir tima gjörgæzlu-
og/eða hjartagæzludeilda.
Astvado.fi. (Bispebjerg) (1) báru þann-
ig saman hóp 1108 sjúklinga með bráða
kransæðastíflu, er fékk fyrstu meðhöndl-
un á hjartagæzludeild þeirra, við 603 sjúk-
linga, er þeir höfðu áður haft á venjulegri
lyflæknisdeild. Niðurstaða þeirra var sú að
enginn markverður munur hefði orðið á
dánartíðni þessara tveggja hópa, en dánar-
hlutfallið í fyrri hópnum var 38,6% og
41,4% í þeim síðari.
Sömuleiðis lækkaði dánarhlutfall að-
eins úr 30% í 28% hjá Killip og Kimbal
(7) við breytingu úr venjulegri deild í
hjartagæzludeild.
Aðrir hafa sýnt fram á talsverða lækk-
un á dánarhlutfalli við að taka upp hjarta-
gæzludeildir, svo sem Christiansen o.fl. (2)
og Hovendal (4).
Petersen o.fl. (Glostrup) (10) hafa birt
athuganir sinar á samanburði fjögurra
tímabila í þróun hjartagæzludeildar sinnar
og nær fyrsta tímabilið yfir 7 ár fyrir opn-
un deildarinnar. Dánarhlutfall var þá
35,8%. Seinni 3 tímabilin stóðu í 2 ár hvert
eftir opnun hjartagæzludeildarinnar og var
dánarhlutfallið 24,3%, 25,4% og lækkaði
niður i 20,6% síðustu 2 árin (1971—1973).
Þeir þakka þennan árangur fyrst og fremst
betri fyrirbyggingu á hjartsláttaróreglu,
þar sem tiðni hjartastanz og losts var ó-
breytt og dánartíðni þeirra, sem fengu
hjartalost breyttist ekki. Þeir hafa sjúk-
linga sína í 3 vikur í hjartagæzludeildinni.
O’Rourke o.fl. (St. Vincent’s Hospital,
Melbourne) (8) hafa ritað um reynslu sína
af því, sem þeir kalla „New generation
coronary care unit“ og bera saman 2 ár
(1973—1975) á henni (620 sjúklingar) við
venjulega hjartagæzludeild er þeir höfðu
áður. Dánarhlutfallið var áður 26% en
fór niður í 14,2%. Á nýju deildinni eru tök
á að fylgjast að staðaldri með þrýstingi í
lungnaslagæð og aðstæður eru til að setja
upp „intraaortic ballon counterpulsation
pumps“. Þeir telja sig geta komið dánartöl-
unni niður í 5% með því að útiloka alla
eldri en 65 ára. Fram kemur og í grein
þeirra, að siúklingar koma ekki beint inn á
hjartagæzludeildina, heldur fyrst á slysa-
varðstofu spítalans og þeir sem deyja þar
eru ekki taldir með.
Hunt o.fl. (Royal Melbourne Hospital)
(5) hafa birt skýrslu yfir dánarhlutföll
sín á 12 ára tímabili (1963—1975) og hef-
ur lækkunin orðið úr 28% niður i 12%.
Þessir sjúklingar voru allir á hjartagæzlu-
deild, en tölurnar miðaðar við 28. dag á
spitalanum. Að auki virðist sem þeir sjúk
lingar, sem lífgaðir hafa verið við eftir
hjartastanz hafi verið fluttir af hjarta-
gæzludeildinni yfir á gjörgæzludeild ef
þeir þurftu á öndunarhjálp að halda.
Á almennum spítala, þar sem eingöngu
starfa heimilislæknar, gátu Church o.fl. (3)
lækkað dánarhlutfallið úr 34% i 18% er
þeir opnuðu 4ra rúma gjörgæzludeild með
vel þjálfuðu hjúkrunarliði.
Þá hefur Juul (Ábenrá) (6) birt skýrslu
um 142 sjúklinga á almennri lyflæknis-
deild, en sem þó hefur verið fylgzt með á