Nýjar kvöldvökur - 01.09.1918, Qupperneq 67

HETJAN í KLONDYKE.
193
samkomusölum gistihallanna og braut þá heil-
am um hvað mikil einlægni mundi vera í vel-
vild þeirri, er þeir virtust sýna honum, og
hversu fljótt þeir myndu koma fram með klærn-
ar, til að k'óra og rífa sundur. oÞað er ein-
mitt það,« hugsaði hann með sjálfum sér,
»hvað munu þeir gjöra, þegar um skildingana
er að tefla?« Hann tortrygði þá því alla sam-
an meira og minna. »Þeir eru hálir,« sagði
hann við sjálfan sig, og ýmsar setningar, sem
hann tók eftir í skvaldrinum í kringum hann,
festu þessa skoðun hjá honum. Á hinn bóg-
inn virtist honum eitthvað af manndómi ,og
heiðarlegleik fylgja þessum mönnum. í kapp-
leiknum mundu þeir geta rifið og féflett, sem
í rauninni væri eðlilegt, en hann hafði óljósa
hugmynd um, að þeir myndu rífa og féfletta
eftir vissum reglum. Petta voru hin almennu
áhrif, sem hann fekk af umgengni við menn-
ina og nánar gerði hann sér grein fyrir því,
með því að ímyndq sér, að einhver hundraðs-
tala af þeim væru hreinir og beinir þorparar.
Þannig Iifði hann nokkra mánuði í San Fran-
cisco, við að athuga fjármálaspilið í borginni
og búa sig und r að taka þátt í því. Hann
fékk sér tímakenslu í ensku, og honum hepn-
aðist að venja sig af sínum mestu bögumælum,
þó var honum hætt við, er í hann seig, að
beita fyrir sig sínum miður heflaða munn-
söfnuði. Nú var hann og að læra að borða og
drekka, klæða sig og að öðru leyti haga sér
sem siðaður maður. Prátt fyrir það var hann
í eðli sínu sjálfum sér líkur, enginn smjaðrari
eða skjallari og ávalt reiðubúinn til að brjóta
hégómlegar siðvenjur, þegar honum fundust
þær þrengja að sér um of.
En brátt varð hann þreyttur af að vera
aðgerðarlaus áhorfandi, og hann tók sér því
ferð á hendur upp til Nevada, þar sem verið
var að vinna í hinutn ný.ju gullnámum, sem
blöðin höfðu verið keypt til að skruma svo
mjög af. Hann fór þangað bara til að fá tæki-
færi til að láta vita af sjer, eins og hann
komst að orði. Hann dvaldi þar á kauphöll-
inni í Tonapah í tín daga og kom þar þegar
öllu í bál og brand, með hinum glæfralegustu
fjárhættu'spilum. Eftir þessa tíu daga hvarf hann
þaðan skyndilega með hálfrar miljónar vinning
í vasanum. Hann fór aftur til fyrri bústaðar
síns í San Francisco, en nú var þrá hans vak-
in eftir fjárhættu brallinu.
Blöðin voru farin að gefa honum gaum.
Elam Harnish, auknefndur Lofteldur, stóð nú
með feitum fyrirsögnum yfir greinum um hann.
Fréttasnatar blaðanna eltu hann á röndum, og
var honutn þannig raunar hrundið út í spilið
fyr en hann ætlaðist til. Viðsjálir fjármálamenn,
sem fengust við að stofna hlutafélög, og ýmsir
úr botnfallinu á hinu stóra hafi féglæfranna
ásóttu hann. Til að verjast þessum óþjóðalýð,
varð hann að setja upp skrifstofu. Hann hafði
sett alt á annan endann í kauphöllinni við
námana og með því vakið á sér eftirtekt og
nú vildu fjárglæfrainennirnir, hvað sem hann
sagði, fá hann út í spilið með sér. Nú jæja,
honum var það raunar ekki svo þvert um
geð, og hann skyldi sýna þeim hvað hann gæti
áorkað þrátt fyrir öll þau orð og spádóma,
sem fallið höfðu um, að slíkan gemling mundi
eigi verða erfitt að rýja, og að hann mundi brátt
velta um er hann kæmist í kast við slungna
fjármálamenn.
í byrjuninni fór hann mjög varlega í fjár-
hættuspilinu. Hann beið eftir tækifæri til að
höggva fram og ná stórum vinningi, eins og
hann komst að orði við HoIdsworty,það var mað-
ur, sem hann hafði kynst í Alta-Pacific-klúbbn-
um. Elam Harnish _var sjálfur meðlimur af
klúbbnum, og Holdsworty hafði komið hon-
um þar inn. Pað var hyggilega gert af Harn-
ish að fara varlega í byrjun og að athuga sem
best viðskiftalífið. Haiin var undrunarfullur yfir
öllum þeim hákörlum — landhákarla kallaði
hann þá — sem söfnuðust utan um hann, og
áttaði hann sig brátt á því, hvað þeir voru að
fara, þó furðaði hann sig ineira á, hvernig
margir þeirra gátu náð í nægilega bráð, til að
lifa af. Fjárbrögð þeirra og tortryggilegt fram-
ferði var svo augljóst, að hann skildi ekki í
að nokkur skyldi láta þá gabba sig. 25