Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.01.1929, Side 50

48
Cavalier höfuðsmaður.
[Stefnir
viss með að halda uppi njósnum.
En það er talsvert lið í höllinni,
sem er okkur hliðholt."
„Eg skal koma sjálfur," svaraði
marskálkurinn, og hló að þessum
ráðleggingum hans.
La Fleurette varð ákafari. „Það
er enginn efi á því, að ef þér ekki
komið sjálfur, monseigneur, þá
verður það virt yður til hugleys-
is. Það má Cavalier eiga, að hann
er ekki huglaus. Hann kann ekki
að hræðast. Við myndum sjálfsagt
kunna að meta það, að þér stæð-
uð honum ekki að baki í því.“
„Eg hefi sagt það. Eg kem
sjálfur annað kveld,“ sagði de
Villars, og því næst kvaddi hann
La Fleurette með virktum og lét
hann fara.
Marskálkurinn gekk að glugg-
anum og sá á eftir gestinum.
Hann gekk hægt og rólega fram
hjá vaijðmönnunum og öðrum her-
mönnum, sem þar voru, sté á bak
illa hirtum hesti og reið í hægð-
um sínum burt. „Hér eru 3000
hraustir riddarar," sagði Villars
við sjálfan sig, „og það veit hann
vel. Hann veit líka, hvað bíður
hans, ef hann næst. Hann segir
það satt, hann er ekki huglaus.“
Kvöldið eftir var enn sami
molluhitinn. — Bólgin þrumuský
huldu tunglið öðruhvoru. Alt var
eins skuggalegt og það gat fram-
ast verið, þegar de Villars reið
heim að Castelnau höllinni. Hann
stansaði snöggvast fyrir utan
garðhliðið og litaðist um. Alt var
hljótt. Dimmur skógur var alt um-
hverfis höllina.
De Villars var hleypt inn, þeg-
ar í stað er hann barði að dyr-
um. Maður, illa til reika, kom og
tók hest hans og fór burt með
hann, en annar maður lét mar-
skálkinn koma inn í herbergi, autt
og illa haldið. Húsgögn voru þar
fá og slitin og birta engin nema
frá einum litlum lampa, brotnum.
Við borðið sat La Fleurette og
studdi olnboganum á skjalahrúgu.
Hann stóð upp og gekk á móti
marskálknum. „Gott kveld, mon-
seigneur,“ sagði hann. Hann var
náfölur í andliti, varirnar strengd-
ar og augun rauð. „Hve marga
hermenn hafið þér með yður?“
„Engan,“ svaraði marskálkur-
inn látlaust, eins og það væri
sjálfsagður hlutur. Því næst sett-
ist hann óboðið, eins og stöðu
hans hæfði.
„Engan? Eruð þér ekki kominh
til þess að handtaka Cavalier?“
„Eg þykist vita, að við Cavalier
getum komist að samkomulagi án
Framhald á bls. 89, .