Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1931, Qupperneq 59

Stefnir]
Kjördæmaskipun og kosningar.
15 J
alkosninguna. Stingur hann síð-
an seðlinum samanbrotnum í at-
kvæðakassann í kjörstjórnarher-
berginu. Þegar köllunarathöfn er
lokið á hverjum þingstað, skal
kjörstjórn opna atkvæðakassann
°S telja atkvæði, og tilkynna yf-
írkjörstjórn úrslitin símleiðis
samdægurs eða næsta dag. Að
öðru leyti skulu gilda við köllun-
Xlta sömu reglur og við aðalkosn-
ingu.
Til þess að áhrif einstaklings-
lns á stjórnmál landsins geti orð-
sem allra beinust, þarf hver
hjósandi að geta látið uppi ó-
skorað álit sitt á því, hverjum
kann vill fela umboð sitt í þjóð-
^lagsmálum,, þeirra manna, er
fáanlegir eru til að fara með
Hins vegar væri það að
eanga á sjálfráðarétt annars
manns, að skylda hann til, að
^aka við því umboði er aðrir
mlcIn gjama fela honum, en
kann ekki taka við sjálfur. Þó
Petta sé reyndar algengt í okkar
PJoðfélagi, í sveitarstjórnarmál-
Urn> ef til vill af nauðsyn, þá
Sa eg ekki ástæðu til, að teygja
arma þess ranglætis til lands-
^álanna, einkum þar sem þau
nu orðið krefjast fjarvist-
þihgmanns utan af landi
rá heimilunum fjórðung ársins.
Einnig gæti óbundin köllun leitt
til þess, að mörg eða flest kjör-
dæmi landsins, kölluðu sér sömu
frambjóðendur, svo til vandræða
horfði. En þó kjósandi yrði að
binda köllun sína við framboð,
takmarkast ekki sjálfráðaréttur
hans í kölluninni af öðru, en til-
litinu til sjálfráðaréttar annars
einstaklings, er hann' kynni að
vilja kalla til framboðs, en ekki
vildi gefa kost á sér. Því væri
kjósanda hugarhaldið að fá sem
frambjóðanda mann, er hann
byggist ekki við, að gæfi sig fram
af sjálfs dáðum, myndi hann
fara til hans með áskorun sína
og ef til vildi fleiri manna, um
að gefa kost á sér. Mundi þá
maðurinn gera það, er hann
þyrfti ekki annað fyrir að hafa,
en skrifa nokkur örstutt bréf til
að prófa fylgi sitt, ef hann á ann-
að borð væri ekki ófáanlegur til
að skifta sér af stjórnmálum. En
þá ætti hann heimtingu á að vera
laus. Þannig má segja, að hver
maður gæti kallað sér hvern
þann fáanlega frambjóðanda, er
hann vildi.
Þótt harðsnúnir stjórnmála-
flokkar, sem upphaflega hafa
myndast um eitt eða tvö stór
stefnumál, en síðan afvegaleiðst
vegna hrossakaupa til eiginhags-