Sagnir - 01.04.1985, Blaðsíða 65

Sagnir - 01.04.1985, Blaðsíða 65
TÓLF ÁR í FESTUM Ingibjörg Einarsdóttir var aðsópsmikil hefðarkona á stóru heimili, sem um margt var einstakt. Hún hefur fremur litla umfjöllun fengið á spjöldum sögunnar og það sama má segja um flestar fyrirmanna- frúr. Þær eru þó þjóðfélagshópur með sín sérkenni, völd og áhrif og ekki ómerkari en aðrir. Saga Ingibjargar getur sagt okkur margt um skyldur, líf og starf þessara kvenna. En hún hefur líkt og aðrir einstaklingar sín séreinkenni. Það er alveg ómaksins vert að kynn- ast nánar persónunni á bak við nafnið. Hvernig Iff hennar var við hlið frægasta íslendings sinnar samtíðar, Jóns Sigurðssonar. Uppeldi og unglingsár Ingibjörg Einarsdóttir var fædd 9. október 1804. Hún var dóttir Einars Jónssonar Sigurössonar prests frá Rafnseyri og Ingveldar Jafetsdóttur lóskera í Grjóta, lllugasonar prests í Hruna. Einar faöir hennar varö borgari í Reykjavík. Ingibjörg fæddist í einu af fyrstu býlunum í Þingholtunum. Eins árs gömul flutti hún meö foreldrum sín- um aö Mýrarhúsum á Seltjarnarnesi og átti heima þar í átta ár. Á meðal útgeröarbænda, tómthúsmanna og dugmikilla húsmæöra. Ingibjörg var elst af systkinunum og hefur líklega verið látin passa bræöur sína, eins og þá tíökaöist og vandist því snemma aö annast aðra. En þaö fékk hún líka að reyna betur seinna á ævinni. Foreldrar hennar hafa verið vel stæöir á þess tíma mæli- kvarða. Faöir hennar varö verslun- arfulltrúi í Jakobæusverslun og komst í álnir meðal samborgara sinna. Þegar Ingibjörg var 14 ára keyptu foreldrar hennar Þerney og hófu búskap þar. Hún var þá-orðin þaö 9ömul að hún gat tekiö fullan þátt í störfum heimilisins. Hún fékk sömu •'henntun og stúlkur almennt, læröi kverið, að lesa, skrifa, matbúa, v'nna úr mjólk og ull og hvernig rekstri heimilis væri best variö. Bræður hennar, Guömundur, Ólaf- Ur og Jafet, fengu hins vegar aö la3ra meira. Einar faðir þeirra haföi lengi hug á að verða prestur og sjálfsagt hefur áhugamál fööur haft áhrif á val sona um framtíðarstarf Því bæöi Guömundur og Ólafur urðu prestar. Jafet læröi hins vegar gullsmíði, en hann fetaöi einnig í spor fööur síns og lagði fyrir sig verslunarstörf.1 í festum Eftir tíu ára búskap í Þerney flutti fjölskylda Ingibjargar til Reykjavík- ur, í hús á horni Aðalstrætis og Austurstrætis, sem Einar lét reisa. Seinna byggöi hann annaö hús á Túngötu 6 og þar bjó hann síðustu æviár sín. Fram aö þeim tíma var Ingibjörg alltaf í fööurhúsum og sinnti heimilisstörfum þar. Bræður hennar fóru hver af öðr- um í nám eða búskap. Það kom því í hennar hlut aö vera eftir og sinna búi foreldra sinna. Þegar hún var 25 ára gömul, 1829, kom á heimili til þeirra 18 ára gamall frændi aö vest- an. Sá hét Jón og voru þau bræðra- börn. Jón vann hjá föður hennar í versluninni í eitt ár og fór svo aö vinna sem skrifari á biskupsstofunni í Laugarnesi árið eftir. Eitthvaö hef- Eins og oft vill verða með konur frægra manna hafa kvisast alls kyns sögur um Ingibjörgu. Menn hafa haft horn i síðu hennar fyrir að vera ofgömul og ófríð fyrir „sóma lands vors“. Hún var jafnvel sögð tannlaus. Sumir hafa líka þóst vita að Jón hafi ekki viljað eiga hana og ekki sent henni nein bréf í þau tólf ár sem þau voru trúlofuð og haldið framhjá henni. ur þeim litist vel hvort á annað frændsystkinunum því þau trúlofuðu sig. Sagt var aö Einar gamli hafi ekki verið of hrifinn af ákvörðuninni og sett þau skilyrði að Jón lyki háskóla- prófi áður en hann kvæntist.2 Jón var ungur að árum og þá þótti betra aö menn kæmu undir sig fótunum áður en þeir giftu sig. Þaö var þess vegna ekkert óeðlilegt aö Einar vildi aö Ingibjörg sín kæmist í örugga höfn. Þau sættust á þetta og Jón sigldi til Kaupmannahafnartil náms. Enda var ekki óalgengt aö piltar færu til náms og stúlkurnar þeirra biðu eftir þeim heima. Þaö sem seinna varð gat Ingibjörgu ekki órað fyrir. í stað þess að Ijúka námi á skikkanlegum tíma fór Jón aö stunda allskonar fræöistörf meö skólanum, en færri uröu prófin. Húnfylgdistmeðúrfjar- lægö því þau hafa örugglega skrif- ast á þótt engin bréf þeirra á milli hafi varöveist. Unnusti hennar frestaöi heim- komu hvað eftir annaö því í mörgu var aö snúast í Höfn. Þaö er ekki ólíklegt aö einhvern tíma hafi læöst aö henni efi um hvort þau ættu nokkurn tíma eftir að giftast. Jón var sagður fríður sýnum og hið mesta kvennagull.3 Á þeirri forsendu hafði hún ástæðu til aö óttast. Sagt er aö Jón hafi viljað losna undan heitinu meö tímanum4 og vel má vera aö svo hafi verið. Að minnsta kosti ýjar Gísli Hjálmarsson læknir aö ein- hverri óánægju Jóns í bréfi til hans 1850. Gísli var herbergisfélagi Jóns á Garöi fyrst eftir aö hann kom út til náms. í bréfinu biður Gísli aö heilsa Ingibjörgu, henni sem hefur þvílíka armæöu fyrir okkur. (Þér vorkenni ég hana aldrei, þaö er svo gamalt).5 Ingibjörg snerist oft fyrir þau Gísla og frú í Höfn. Þó aö Ingibjörg hafi ekki verið alveg örugg um Jón þá er ekki aö sjá aö hún hafi orðið honum frá- hverf. Þaö var líka um nóg annað að hugsa og í mörgu að snúast heima fyrir. Eftir að móðir hennar féll frá tók SAGNIR 63
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.