Sagnir - 01.06.1997, Blaðsíða 40

Sigrún Sigurðardóttir
Bundin með hendur í kross!
Um samspil ímyndunarafls, tilfmninga og
rökhugsunar í sögunámi barna og unglinga
Eins og einn nemandi minn í Hagaskóla benti á þá urðu það örl-
ögjóhönnu af Ork að vera bundin með hendur í kross ogfuðra
þannig upp. En ef til vill hefur þessi túlkun á örlögum Jóhönnu
af Örk víðari skírskotun. Fjölmargir einstaklingar setjast í sex ára
bekk ár hvert með œvintýralegt imyndunaraf ífarteskinu. Imynd-
unaraf sem oflar en ekki er lögð meiri áhersla á að brjóta niður en
að beina í jákvœðan farveg. Þannig verður það hlutskipti margra
skólabarna að vera bundin með hendur í kross í stað þess að liugsa
á sjálfstœðan og gagnrýninn hátt um sjálf sig og heiminn og lœra
þannig að þekkja eigin möguleika og takmarkanir. Gegn þessu á
sögukennsla að stefna með því að þjálfa nemendur í að beita
ímyndunarafi sínu og tilfnningum ekki síður en rökhugsun við
lausn á verkefnum er snerta uppruna þeirra sjálfra.
Æðsta markmið sögunáms er ekki að
auka skilning manna á fortíðinni heldur
að auka skilning þeirra á sjálfum sér og
hlutdeild sinni í heiminum. Raunar helst
þetta tvennt í hendur því að maðurinn
fær ekki skilið sjálfan sig nema af reynslu
sinni af þeim heimi sem hann er hluti af.
Með því að þroska hugsun sína um sjálf-
an sig og heiminn stuðlar maðurinn að
alhliða þroska sínum. Með því að þroska
sjálfan sig og þar með vitund sína verður
hann færari um að gera sér grein fyrir
takmörkunum sínum og möguleikum.
Með því að þekkja möguleika sína og
takmarkanir verður hann svo hæfari til að
lifa í samfélagi við aðra menn. Um leið
öðlast hann ákveðið frelsi undan hefðum,
gildum og hegðunarreglum samfélagsins.
A þann hátt eykur hann möguleika sína á
Kennslustund í Hagaskóla vorið 1968.
38 SAGNIR