Félagsbréf - 01.01.1957, Qupperneq 31

FÉLAGSBRÉF
29
— Já.
Jónas lagðist aftur upp í rúmið.
— Þetta er fyrirtaks kona liún Sólborg, sagði liann
— Ólöf gaf mér kleinur.
— Sá hún þegar þú fékkst Sólborgu bréfið.
— Nei, bún var frammi í búri.
— Þú ert gáfaður Dengsi.
— Eigum við að borða kleinurnar.
— Þú manst að segja ekki mömmu þinni eða pabba frá þessu.
— Já.
— Og ekki strákunum heldur.
— Það er sykur á kleinunum Jónas.
— Þú manst að segja ekki neinum frá þessu.
— Ég lofa að muna það.
— Og nú skal ég liita kaffi og við skulum borða kleinurnar.
Jónas settist upp og fór í skóna sína. Hann gekk að eldavélinni
og skaraði í eldinn. Að því búnu setti liann vatn á ketilinn og kom
honum fyrir á eldliólfinu. Drengurinn gekk út að glugganum og
horfði suður yfir fannbarið túnið fyrir neðan kirkjugarðinn á lióln-
um þar sem presturinn í Stórabæ gerði sín óprenthæfu morgunverk
í einfaldri röð undir torfveggnum.
— Dengsi, sagði Jónas.
— Já.
— Þú verður hér meðan við Sólborg erum að mjólka.
— Af hverju.
— Ég þarf að segja henni ýmislegt sem er trúnaðarmál.
—- Á hún að fara með bréf fyrir þig.
— Nei, en það er trúnaðarmál engu að síður.
— Ég skal vera inni.
— Þú ert gáfaður og góður drengur.
— Jónas.
— Já.
— Ætli hún hafi fundið mikið til þegar þeir tóku móðurlífið úr
henni.
-—• Or hverri.
—• Sólborgu.
Þögn.
—• Jónas.
— Já.