Sveitarstjórnarmál - 01.10.1975, Qupperneq 10

ISlllllllllll
mam
Félagshcimilið Árnes í Gnúpverjahreppi var tekið í notkun á árinu 1970. Það er sameign sveitarfélags, ungmennafélags og kvenfélags
sveltarlnnar.
fyrir ýmis þau listaverk, sem nú eru geymd und-
ir lás og slá og sjaldan sjást og fáir þekkja.
£g veit, að sagt verður, að listaverkin muni
eyðileggjast og jafnvel týnast. Ég neita því ekki,
að slík slys geti lient, en ekki er rétt að gera ráð
fyrir þvi, að svo verði, og sjálfsagt er, að sveitar-
stjórnir setji sérstakan umsjónarmann með þeim
listaverkum, sem þannig væru fengin inn x skól-
ana.
Starfsemi, sem væri þessu lík, myndi fljótt leiða
til almennari áhuga á hvers konar myndlist, auka
aðsókn að sýningum og stuðla að því, að fleiii
umgangist listaveik af skilningi og kjósi að liafa
þau á heimilum sínum.
Verðugt umræðuefni
En hvers vegna ræðum við þetta efni hér — um
sveitarfélögin og menningarmálin?
Ekki er það af því, að sveitarstjórnarlög rnæli
svo fyrii', að afskipti af menningarmálum séu
meðal hlutverka sveitarfélaganna og þar með
verkefni sveitarstjói'narmanna að fjalla um. Þau
fyrirmæli eru ekki í sveitarstjórnarlögum.
Þrátt fyrir þá staðreynd, tel ég, að í'étt sé stefnt
og nauðsynlegt sé að taka þennan málaflokk til
umræðu, og ber að þakka stjórn Sambands ís-
lenzkra sveitarfélaga það framtak.
Hverjum einum sveitarstjórnarmanni er að því
örvun í starfi og víkkar sjóndeildarhring hans,
að rnenn beri sanxan bækur sínar um menningar-
málin. Svo er um hvert og eitt verkefni farið. — Og
þótt menningarmálin hafi ekki verið fyrirferðar-
mikill þáttur í meðförum okkar, þá er hann fjölda
sveitarstjórnarmanna hugstæður og mun vissu-
lega taka vaxandi rúm í slarfsemi sveitarfélag-
anna, þótt hann verði varla nokkurn tíma í röð
þeirra stæi'stu þátta. Hann mun áfram eins og nú
verða sá þáttur, sem ríki og sveitarfélög verða
sameiginlega að leysa og skipuleggja þá starfsemi
gaumgæfilega.
Ég hef hér varpað fram í stuttu rnáli viðhorf-
um mínum til þessa efnis og lýst þeim vinnuað-
ferðum, sem ég tel að eigi að beita á næstu árum
til menningar og mannheilla, og ég er vongóður
um árangur.
Því að þótt enginn sveitarstjórnarmaður sé
bundinn sérstaklega af lögum að rækja menn-
ingarstai f á vegum sveitarfélagsins, þá telja flest-
ir það heilaga skyldu sína að láta sig allt mann-
legt vaiða og styðja að beti'a og frjórra starfi og
lífi hins almenna borgara.
I þeim anda starfa sveitarstjórnarmenn um
þessar mundir og þannig mun verða háttað þeim
framtíðarstefnu um ókomin ár.
SVEITARST.IÓ RN A RM ÁI.