Sveitarstjórnarmál - 01.10.1975, Blaðsíða 20

upp á hrísgrjónabændur í Asíu, en sprengja þá í
loft upp ella.
Það er víðar guð en í Görðum. Hvað stoðar
okkur heimsókn Sinfóníuhljómsveitar íslands á
tíu ára fresti, farandleikflokkur með Ertu-nú-
ánægð, kelling? eða Hvað varstu að gera í nótt?
eða Súm-sýning um varíasjónir fáfengileikans?
Menningin verður að vaxa innan frá. Okkar
upphefð getur ekki komið að utan.
Hvað getum við þá gert, hver í sinni sveit?
Vestur á Fjörðum
Nú ætla ég að fara að eins og strákarnir, og
bjóða einhverjum forvitnum fulltrúa borgar-
Ljósmyndin er tekin á sýningu Litla ieikkiúbbsins á ísafirði á leik-
ritinu „Selurinn hefur mannsaugu“, eftir Birgi Sigurðsson. Leik-
stjóri var Sigrún Björnsdóttir. Á myndinni eru talið frá vinstri:
Magnús J. Magnússon, Jón Oddsson, Guðni Ásmundsson og Finnur
Gunnlaugsson. Litli leikklúbburinn hefur látið verulega að sér kveSa
i leiklistarlífi á Vestfjörðum á seinustu árum. Ljósmyndastofa ísa-
fjarðar tók myndina.
menningarinnar með ntér í heimsókn vestur á
Firði. Við skulum segja, að þetta sé í hráslaga-
legum haustsudda eða í blessuðum gróandanum
í vorleysingunum. Maðurinn stígur í gljáfægð-
um blönkuskóm út úr flugvélinni á ísafjarðar-
flugvellinum í veðurbarið dollaragrín, sem ekur
honum inn í höfuðstað hinnar vestfirzku ver-
stöðvarmenningar. Vegurinn er eins og eftir loft-
árás, hola við holu eins og sprengigígir úr seinni
22fi heimsstyrjöldinni. Og af því að þetta er nú í
SVEITARSTJÓRNARMÁL
suddaveðri, þá er hann líka allur á floti eins og
Mekongóshólmarnir um regntímann. Þannig
öslar hann gegnum forarvilpuna heim að hótel-
dyrum. Þar blasir við skilti: Meðferð áfengis
stranglega bönnuð. Þegar inn er komið, tekur
við stöðluð, karakterlaus veitingastofa, sem er
hönnuð af Ólafi Hauki Símonarsyni, innanhús-
arkitekt, sem enginn skyldi halda að væri sami
maðurinn og heimsótti Grindavík forðum daga
og þótti lítið til koma. Þar inni hanga fordrukkn-
ir unglingar nteð klúryrði á vör og píkuskræki og
hlusta á fláa vellumúsík, svo að ekki heyrist
mannsins mál.
Ef manninum lízt ekki á þetta, getur liann farið
í Itíó. Þar er verið að sýna þriðja flokks villta-
vesturhasar, sem liann sá fyrir þremur árum í
höfuðborginni. Þarna situr íslands unglingafjöld
og kastast á karamellubréfum, en poppkornið
dynur yfir sýningargesti ofan af efri svölum.
Ef manninum tekur að leiðast bófahasarinn í
Alþýðuhúsinu, getur hann náttúrlega brugðið
sér í félagsheimilið, einkum ef þetta er á föstu-
dags-, laugardags- eða sunnudagskvöldi. Þar
hrekst hann innan um ölóðan unglingaskara
milli tektar og tvítugs, sem engist og skekst undir
skerandi hávaða, sem stafar af framúrstefnu-
músíköntum úr Reykjavík, ef svo ber undir. Leiti
hann afdreps á afviknum stöðum, er jjar ófagurt
um að litast: Einstaka maður liggur í spýju
sinni, salernisskálar brotnar, luisgögn á tjá og
tundri, en fermingardrengir og unglingsstúlkur
eigra um án fyrirheits, stjörf af ofurölvun og
óhamingju.
Þetta var félagsheimilið. Þar er meðíerð áfengis
að sjálfsögðu strangiega bönnuð líka. Þegar hér
er komið sögu, er líklega bezt að fylgja gestinum
heim á hótelið aftur.
Hvað eiga sveitarstjórnarmenn að gera? Byggja
fleiri félagsheimili yfir skólaæskuna?
Sunnudagsmorgunn
á sama stað
Nú gæti verið, að aumingja manninum yrði
ekki svefnsamt á hótelinu um nóttina og væri því