Morgunblaðið - 16.03.2012, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. MARS 2012
✝ Guðrún E.Guðmunds-
dóttir fæddist á
Akureyri 14. jan-
úar 1925. Hún lést
í Hafnarfirði 8.
mars síðastliðinn.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Guðmundur Egg-
ertsson (f. 1896, d.
1962) og Margrét
Jónsdóttir (f. 1895,
d. 1974). Systkini Guðrúnar
voru Hálfdán Olsen (f. 1932, d.
1989), Björn Ólafur Norðfjörð
(f. 1934, d. 1972). Sonur
Björns Ólafs og Elsu Bertels-
sen er Guðmundur (f. 1969).
Uppeldissystir Guðrúnar er
Laufey Sigríður Karlsdóttir (f.
1919) gift Konráð Guðmunds-
syni (f. 1915, d. 2007). Laufey
og Guðrún voru systradætur.
Guðrún giftist 21. apríl 1945
Magnúsi St. Magnússyni, f. 1.
desember 1922, pípulagn-
ingameistara í Hafnarfirði.
Foreldrar hans voru hjónin
Magnús Böðvarsson (f. 1887, d.
1944) og Sigríður Eyjólfsdóttir
(f. 1897, d. 1983). Börn þeirra
og afkomendur eru: 1) Magn-
ús, f. 24. júní 1945, d. 16. sept-
ember 2006, kvæntur Sigríði
Harðardóttur, f. 5. júní 1950.
1978, giftur Helgu Lind Björg-
vinsdóttur, f. 1980. Börn
þeirra eru Einar Orri og Kara
Lind. Börn Helgu Lindar úr
fyrra sambandi eru Alex Berg-
mann og Ísabella. 4) Guð-
mundur, f. 20. desember 1958,
giftur Jóhönnu Vigdís Hjalta-
dóttur, f. 19. október 1962.
Börn þeirra eru: a) Guðrún
Edda, f. 1983; b) Hjalti Geir, f.
1998; c) Erlendur, f. 2001; d)
Sigríður Theódóra, f. 2005.
Guðrún hlaut hefðbundna
skólagöngu í Hafnarfirði en
stundaði um árabil bústörf hjá
foreldrum sínum á Stokkseyri.
Húsmóðurstarfið var hennar
ævistarf og umhyggja fyrir
foreldrum, systkinum, börnum
og öðrum afkomendum var
henni eitt og allt. Í hátt í tutt-
ugu ár starfaði Guðrún við
ræstingar í Iðnskólanum í
Hafnarfirði og þá stundaði
hún fiskvinnslu í Hafnarfirði
áður fyrr. Ísland var drauma-
land Guðrúnar og ferðuðust
þau hjónin og fjölskyldan öll
um landið þvert og endilangt.
Hún var jafnaðarmanneskja í
eðli sínu og þannig lifði hún
lífinu. Þau hjónin voru alla tíð
í Fríkirkjunni í Hafnarfirði og
karlakórinn Þrestir var kórinn
þeirra. FH var liðið þeirra og
sóttu þau alla tíð leiki liðsins,
ekki síst í handbolta.
Útför Guðrúnar fer fram
frá Fríkirkjunni Hafnarfirði í
dag, föstudaginn 16. mars
2012 og hefst athöfnin klukk-
an 15.
Börn þeirra eru:
a) Magnús Steph-
ensen, f. 1972,
kvæntur Ingunni
Jónsdóttur, f.
1976, börn þeirra
eru Jónatan Mika-
el, Benjamín
Magnús og Sigríð-
ur Svanhvít; b)
Sigurjón, f. 1979,
kvæntur Vigdísi
Birnu Hólmgeirs-
dóttur, f. 1982, börn þeirra
eru Kristín Birna og Elísabet
Hanna; c) Ólafur Björn f. 1986,
unnusta hans er Ásta Minney
Guðmundsdóttir f. 1984, sonur
þeirra er Guðmundur Magnús.
2) Margrét f. 5. janúar 1951.
Hún var gift Sveini Jónssyni,
f. 13. ágúst 1951. Þau skildu.
Synir þeirra eru: a) Magnús
Björn, f. 1972; b) Jón Páll, f.
1973, unnusta hans er Bianca
Elisabeth Treffer, f. 1973,
börn þeirra eru Svandís Rós
og Heiðdís Fjóla. 3) Sigríður,
f. 21. febrúar 1954, gift Einari
Gylfasyni, f. 1. ágúst 1954.
Börn þeirra eru: a) Guðrún f.
1975. Hún var gift Þorkeli
Grétari Guðbrandssyni, f.
1971. Þau skildu. Börn þeirra
eru Andrea Ósk, Róbert Orri
og Daníel Darri; b) Gylfi, f.
Elsku mamma mín. Þegar ég
hugsa til þín núna er efst í huga
mér þakklæti fyrir að hafa átt
eins góða móður og þig. Þú
varst besta og heiðarlegasta
manneskja sem ég hef þekkt,
vildir öllum vel og máttir ekk-
ert aumt sjá. Þú gast líka verið
ákveðin og þrjósk og hafðir
sterkar skoðanir.
Fjölskyldan skipti þig miklu
máli og þú umvafðir hana ástúð
og hlýju. Barnabörnin þín elsk-
uðu þig og alltaf fannst þeim
jafngaman að koma í heimsókn
til ykkar pabba á Miðvanginn
og ekki var verra ef þau fengu
að gista.
Þú varst mikið náttúrubarn
og þið pabbi höfðuð unun af því
að ferðast um landið og það eru
fáir staðir sem þið hafið ekki
komið á, og ekki þekki ég
marga sem elskuðu landið okk-
ar eins mikið og þú.
Það var alltaf svo mikil gleði
í kringum þig. Þú hafðir gaman
af því að syngja og söngst
gjarnan við heimilisstörfin. Þú
varst einstaklega hláturmild og
sást spaugilegu hliðarnar á líf-
inu og tilverunni og hvað við
gátum hlegið mikið saman.
Þú varst myndarleg húsmóð-
ir og alltaf áttirðu eitthvað gott
með kaffinu. Þú sagðir mér að
stundum dreymdi þig að þú
ættir ekkert með kaffinu, það
var það versta sem gat komið
fyrir þig. Það lýsir þér mjög
vel.
Þú hafðir mikinn áhuga á
andlegum málefnum, varst í
Guðspekifélaginu og hélst mik-
ið upp á Grétar Fells og Kris-
hnamurti. Þú varst fróð og
minnug, hafðir gaman af lestri.
Einnig hafðir þú mjög mikinn
áhuga á pólitík og fylgist vel
með því sem var að gerast í
þjóðfélaginu hverju sinni.
Það var mikið áfall í fjöl-
skyldunni þegar Maggi bróðir
dó, síðan dó pabbi þremur ár-
um seinna, en nú ert þú komin
til þeirra, ég veit að þessar
elskur taka vel á móti þér.
Síðustu árin áttir þú við
veikindi að stríða og dvaldir þá
á 4. hæð hjúkrunarheimilisins
Sólvangs í Hafnarfirði. Þar
naustu góðar umönnunar og
megi allt það yndislega og góða
fólk eiga þökk skilið fyrir hvað
það annaðist þig vel.
Þú hélst mikið upp á þetta
vers eftir Steingrím Thor-
steinsson:
Trúðu á tvennt í heimi
tign sem hæsta ber:
Guð í alheimsgeimi,
Guð í sjálfum þér.
Takk fyrir allt elsku mamma
mín. Guð blessi þig. Við sjáumst
síðar.
Sigríður Magnúsdóttir.
Guðrún E. Guðmundsdóttir
lést í Hafnarfirði 8. mars síðast-
liðinn. Í hennar anda kvaddi hún
á alþjóðlegum baráttudegi
kvenna. Hún var alla tíð heilsu-
hraust en átti við nokkurt heilsu-
leysi að stríða síðustu misserin.
Guðrún tengdamóðir mín
gerði húsmóðurstarfið að ævi-
starfi sínu eins og langflestar
samtíðarkonur hennar. Velferð
fjölskyldunnar var meginstefið í
lífi hennar. Foreldrum sínum
reyndist hún einstök dóttir en
þau lögðu stund á búskap á
Stokkseyri. Þar dvaldi Guðrún
iðulega á sumrin ásamt börnum
sínum. Á Stokkseyri sinnti hún
öllum bústörfum af miklum
krafti og eljusemi enda dugnað-
ur og gott úthald aðalsmerki
hennar. Bræðrum sínum var hún
stóra systir og fyrirmynd en þeir
létust báðir fyrir aldur fram. Ég
held ég geti fullyrt að engin hafi
verið sú bón sem hún hefði ekki
uppfyllt fyrir foreldra sína,
bræður og Laufeyju uppeldis-
systur sína.
Guðrún var gæfukona í einka-
lífi. Ung kynntist hún eigin-
manni sínum Magnúsi St. Magn-
ússyni og gengu þau í hjónaband
á sumardaginn fyrsta árið 1945.
Þau voru samrýnd hjón en um
leið sjálfstæð. Einu deildu þau
aldrei og það voru stjórnmála-
skoðanir. Tengdamóðir mín var í
hjarta sínu jafnaðarkona á öllum
sviðum lífsins, eða eins og sagt
var um Hafnfirðinga; hún var
sannur Hafnarfjarðarkrati. Eig-
inmaðurinn kaus hins vegar allt-
af flokkinn sem hafði skrifstofu
hinum megin við Strandgötuna,
Sjálfstæðisflokkinn. Þau voru
traustir vinir sem báru mikla
virðingu hvort fyrir öðru og nutu
samverustundanna. Þau þekktu
hverja þúfu landsins sem þau
ferðuðust um saman í gegnum
lífið. Ísland var fyrirheitna land-
ið, Ísland var draumalandið
hennar.
Börnin þeirra fjögur, Magnús,
Margrét, Sigríður og Guðmund-
ur, voru augasteinar foreldra
sinna og stolt. Síðan komu
barnabörnin sem auðguðu líf
þeirra og glöddu þau meira en
orð fá lýst. Það var tengdafor-
eldrum mínum mikil sorg þegar
Magnús, frumburður þeirra, lést
af slysförum fyrir rúmum fimm
árum. Fráfall hans setti mikinn
svip á líf þeirra upp frá því en
Magnús eiginmaður hennar lést
fyrir þremur árum.
Garðyrkja og gróður var eitt
aðaláhugamál Guðrúnar og alla
tíð hafði hún mikinn áhuga á
andlegum málefnum. Henni
fannst það alltaf jafnmikið æv-
intýri að fylgjast með litlu fræi
verða að blómi eða tré. Garðinn
sinn ræktaði hún af miklum
krafti og blóm og plöntur fylltu
hvern krók og kima heimilisins.
Fór svo að þau byggðu blóma-
skála við heimili sitt sem þau
lengst héldu á Miðvangi 165. Þar
nutu þau margra ljúfra stunda
og hlustuðu á fallega íslenska
tónlist.
Með Guðrúnu E. Guðmunds-
dóttur er gengin ein besta kona
sem ég hef kynnst. Hún var stór
í hugsun og reyndist öllum vel
sem á vegi hennar urðu. Á vin-
áttu okkar bar aldrei skugga og
tók hún mér opnum örmum frá
fyrsta degi. Börnunum mínum
hefur hún verið yndisleg amma
með stóran faðm barmafullan af
gleði, ánægju og stolti yfir af-
komendum sínum. Fyrir það
verð ég henni ævinlega þakklát.
Blessuð sé minning Guðrúnar
E. Guðmundsdóttur.
Jóhanna Vigdís Hjaltadóttir.
Elsku Rúrý amma okkar hef-
ur nú kvatt þennan heim. Sökn-
uður okkar er mikill en líka léttir
fyrir ömmu að fá að fara eftir
veikindi síðustu ára.
Amma Rúrý er ein yndisleg-
asta manneskja sem við höfum
kynnst. Manni leið alltaf vel hjá
ömmu, hún hafði svo góða nær-
veru. Amma var mikill orkubolti
og náttúrubarn. Hún hafði
græna fingur og hafði yndi af því
að hugsa um blómin sín, hvort
sem var í garðhúsinu eða í garð-
inum.
Amma hafði mikla ánægju af
því að fá stórfjölskylduna í heim-
sókn, það var henni mikilvægt að
eiga alltaf eitthvað gott með
kaffinu og það fór því enginn
svangur heim eftir heimsókn á
Miðvanginn. Amma gerði margt
fyrir okkur krakkana og eigum
við margar og góðar minningar
frá ömmu og afa á Miðvangnum.
Amma átti landsins mesta safn
af skyrdósum og úr þeim voru
ófáir kastalar byggðir.
Við getum ekki annað en bros-
að þegar við hugsum til þess
þegar afi og amma ræddu um
pólitík, þá var oft mikið rökrætt
og þau voru alls ekki sammála.
Okkar bernskuminningar frá
Rúrý ömmu og Dadú afa á Mið-
vangnum eru margar og góðar.
Amma syngjandi í eldhúsinu að
baka lummur og afi að leika við
okkur krakkana í bílskúrnum.
Amma hafði mikla útgeislun
og einkar smitandi hlátur sem
lifir svo sterkt í minningunni.
Minningin um yndislega ömmu
lifir með okkur.
Guðrún og Gylfi.
Amma Rúrý. Amma mín og
nafna. Ljúfari og yndislegri
kona held ég að sé vandfundin.
Hún var ófáum hæfileikum
gædd. Hún unni fólkinu sínu
mest af öllu og allir sem okkur
tengdust voru velkomnir í henn-
ar hús. Þannig tók hún frænd-
systkinum mínum í móðurætt
líkt og þau væru hennar eigið
skyldfólk. Amma hafði sérstakt
yndi af íslenskri náttúru og ís-
lenskri tónlist. Ég sé hana fyrir
mér heima á Miðvanginum þar
sem hlýja og ást umvafði alla þá
sem í heimsókn komu. Í bak-
grunni hljómuðu iðulega ljúfir
tónar, falleg blóm gæddu heim-
ilið einstökum sjarma og veiting-
ar voru ávallt til á borðum.
Barnabörnin voru henni sér-
staklega kær og þegar ég hugsa
til baka sé ég að einn af hæfi-
leikum hennar var að láta mann
halda að hún hefði nákvæmlega
ekkert annað við tímann að gera
en að sinna okkur. Við erum ell-
efu barnabörnin, átta strákar og
þrjár stelpur en lengst af, áður
en systir mín fæddist, vorum við
bara tvær stelpurnar og báðar
nöfnur hennar. Amma kom fram
við okkur sem jafningja og af
virðingu og af fáum var hún
stoltari. Amma var ein af þeim
sem í hraða nútímans höfðu, eða
öllu heldur gáfu sér, tíma til að
leyfa barnabörnum að ráða för.
Þær voru ófáar ævintýraferðirn-
ar sem hún fór með okkur upp í
Heiðmörk og út í hraunið við
Miðvanginn þar sem hún sagði
okkur sögur af fólki og dýrum,
fræddi okkur um fólkið sitt, for-
eldra sína og systkin og gaf okk-
ur innsýn í lífið áður en við fædd-
umst. Hún var mikil sagnakona
og það ásamt umburðarlyndi og
þolinmæði sem voru meðal henn-
ar aðalsmerkja gerðu ferðir sem
þessar ógleymanlegar.
En amma hafði ekki „bara“
allt það sem prýðir góða ömmu.
Hún var svo miklu meira og
stærri karakter en svo. Þolin-
mæði og þrjóska voru meðal
þess sem einkenndi hana og hóp-
þrýstingur var ekki til þess fall-
inn að hún félli frá sinni sann-
færingu. Amma hafði sterka og
heildstæða sýn á lífið og sterka
réttlætiskennd. Hún var jafnað-
armanneskja í öllum merkingum
þess orðs. Velferð náungans var
henni hugleikin og þeir sem
minna máttu sín gátu fundið
styrk sinn hjá henni. Hún var
trúuð, andleg gæði voru henni
mun mikilvægari en veraldleg og
ég veit að hún trúði því að nýtt
ævintýri tæki við að loknu lífi
hér á jörðu. Vitandi þetta og hve
heitt hún unni foreldrum sínum,
bræðrum, afa og Magga og fleiri
ástvinum veit ég að það hafa orð-
ið fagnaðarfundir á hennar
áfangastað. Hún var einstök
amma og ástin og minningar
sem hún gaf okkur lifa áfram
með okkur.
Guðrún Edda
Guðmundsdóttir.
Nú er fallin frá ástkær föð-
ursystir mín, Guðrún Guð-
mundsdóttir eða Rúrý eins og
hún var alltaf kölluð. Þegar ég
hugsa til frænku minnar fyllist
maður söknuði en þó ekki síst
gífurlegs þakklætis fyrir allan
þann kærleik og hlýju sem hún
hefur veitt mér og mínum í
gegnum tíðina.
Alltaf þegar maður kom í
borgina sem polli fékk maður að
heimsækja Rúrý og Dadú og það
var nú aldeilis ekki leiðinlegt því
þar var dekrað við mann. Ég
minnist óljóst heimsókna á
Hringbrautina en seinna urðu
heimsóknirnar margar á Mið-
vanginn. Alltaf var maður knús-
aður í bak og fyrir og síðan fór
Rúrý beint í það að töfra fram
stórveislu. Það var alveg sama
hvenær maður birtist og þótt
enginn væri fyrirvarinn, alltaf
var borðstofuborðið þakið kræs-
ingum á örskammri stundu.
Ég minnist þess sérstaklega
þegar ég var sendur suður í
kirtlatöku á St. Jósefsspítala. Í
þá daga var þetta mun meiri og
grófari aðgerð en gerist í dag.
Það var satt best að segja skelfi-
leg lífsreynsla fyrir sex ára gutta
að vera svæfður með klóróformi
í þvottapoka sem skyndilega var
skellt fyrir vitin. Svo vaknaði
maður eftir aðgerðina, sárþjáður
og lasinn. En allur sársauki
gleymdist þó fljótt því nú fékk
stubburinn að fara til Rúrýar og
Dadú og dvelja þar í heila viku.
Ég var ósköp rýr enda hafði
matarlystin verið mjög takmörk-
uð lengi vegna ofvaxinna háls-
kirtla. Og þá var komið að hlut-
verki frænku minnar þ.e. að láta
strákinn þyngjast. Það hlutverk
fórst henni vel úr hendi enda
blés maður út eins og gorkúla á
skömmum tíma.
Alltaf voru til ýmiskonar
skemmtileg og þroskandi leik-
föng og spil á Miðvanginum.
Rúrý lagði mikið upp úr því að
hafa ofan af fyrir manni með ein-
hverju uppbyggilegu og skap-
andi. Sérstaklega minnist ég
mjög sérstaks byggingarefnis
sem maður gat byggt heilu kast-
alana úr en það voru einfaldlega
skyrdósir sem hún hafði lengi
safnað og átti til í hundraðavís.
Dót þarf nefnilega ekki alltaf að
vera dýrt eða verksmiðjufram-
leitt til að ungir hugir geti leikið
sér lon og don. Oft var líka gripið
í spil eða dregin fram skemmti-
leg borðspil og aldrei var tafl-
borðið langt undan. Rúrý kenndi
mér líka að búa til vísur og mikið
þótti okkur báðum það skemmti-
legt.
Það má með sanni segja að
heimurinn sé fátækari nú þegar
Rúrý hefur kvatt okkur. Ef ég
hugsa mér eitt orð til að lýsa
Rúrý þá er það orðið góð-
mennska því betri og hjarta-
hlýrri manneskju hef ég aldrei
kynnst. Hún var engill á jörðu en
er nú engill á himni.
Ég bið Guð að styrkja börnin
hennar, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Ég kveð þig núna frænka kær
í kærleika og hlýju,
seinna handan við sundin fjær
sjáumst við að nýju.
Guðmundur E. Björnsson.
Guðrún E.
Guðmundsdóttir
✝ Sigrún Guð-laugsdóttir
fæddist 4. júní
1925, hún lést 2.
mars 2012.
Sigrún fæddist á
Búðum í Hlöðuvík,
yngst af hópi sjö
barna Ingibjargar
Guðnadóttur og
Guðlaugs Hall-
varðssonar. Af
þeim börnum eru
eftirlifandi Hallvarður og Ólaf-
ur Guðlaugssynir. Sigrún fór
vikugömul í fóstur til Veroniku
Borgarsdóttur í Þverdal í Að-
alvík og ólst þar upp með fóst-
ursystkinum sínum Þórunni
Friðriksdóttur, látin, Halldóri
Guðnasyni sem er látinn, Pál-
ínu Guðnadóttur og Marteini
Árnasyni.
Hún fluttist ung til Ísafjarð-
ar og kynntist þar manni sín-
um Guðmundi Óla Guðmunds-
syni, f. 24. ágúst 1918, d. 29.
maí 1969. Guðmundur Óli
fæddist á Patreksfirði og var
bakarameistari, hann rak m.a.
bakarí á Bíldudal og á Akra-
nesi. Þau hjónin færðu sig til
um Vestfirðina og eignuðust
fimm börn, þar af son sem lést
í fæðingu og hvílir í kirkju-
garðinum á Bíldudal. Önnur
börn þeirra eru: 1)
Þórunn Guðmunds-
dóttir, f. 1944, gift
Tryggva Guð-
mundssyni, f. 1945.
Elsta dóttir Þór-
unnar er Harpa
Hildiberg Böðv-
arsdóttir, f. 1963.
Þórunn og Tryggi
eiga þrjú börn
saman: Lína Björg,
f. 1971, Guð-
mundur Óli, f. 1975, og Sigrún
Halla, fædd 1979. 2) Guð-
mundur Ólason, f. 1949, kvænt-
ur Láru Einarsdóttur, f. 1960.
Börn þeirra eru Smári Freyr,
f. 1989, og Sigrún Emelía, f.
1993. 3) Guðni Vignir Guð-
mundsson, f. 1958, d. 1992.
Hann fékk ungur sjúkdóm sem
olli því að hann var bundinn
hjólastól frá tvítugu. 4) Þor-
björg Tara Guðmundsdóttir, f.
1959, maður hennar var Birgir
Ævarsson, f. 1959, d. 2009.
Þeirra synir eru Birgir Daníel,
f. 1980, og Bjarki Einar, f.
1986. Eftirlifandi eiginmaður
Sigrúnar er Einar Magnússon
húsasmiður, f. 1926.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Breiðholtskirkju í dag, 16.
mars 2012, og hefst athöfnin
kl. 13.
Elsku mamma mín, ég get
ekki hugsað mér að þú sért
horfin að eilífu, nærvera þín er
alltof sterk. Við vorum alla tíð
nánar og þú varst sú besta
amma sem synir mínir gátu
eignast. Glaðværð þín og seigla
bæði í gleði og mótlæti var þinn
sterkasti kostur. Þú leitaðist
líka við að láta börnum þínum
líða sem best og hættir ekki að
vera móðir þótt við værum orð-
in rígfullorðin. Ég ætla ekki að
kveðja þig heldur segi: Sæl að
sinni, við sjáumst aftur.
Mamma er konan sem heldur í
höndina á manni fyrstu árin en
hjartað alla ævi.
Þín dóttir,
Þorbjörg Tara.
Sigrún
Guðlaugsdóttir
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR