Helgafell - 01.12.1953, Síða 9

W. L. Telbin:
íslandsferð árið 1884
[Höfundur þessarar ferðasögu, Williani Lewis Telbin (1840—1931), var
enskur leiktjaldamálari og maður víðförull. I eftirmælum um liann í The Times
var m'. a. komi/.t þannig að orði, að hann hefði ferðast „frá Islandi til Tangier
og Irlandi til Vín“. Grein þessi mun rituð árið 1925, en hefur ekki birzt á
prenti fyrr en nú. Frændi höf., dr. W. D. Nicol yfirlæknir, lét mér góðfúslega
í té eftirrit af handriti gamla mannsins og leyfði, að gTeinin yrði þýdd og
birt á íslenzku. Eg hef leitazt við að brevta sem minnstu í þýðingunni, læt t. d.
allar tölur standa óhaggaðar, þótt sjálfsagt megi um sumar þeirra deila. Þýð-).
Undanfarna mánuði hafði ég unnið myrkranna milli og lítillar hvíldar
notið, og lék því hugur á að breyta um viðfangsefni og umhverfi.
Ég hafði nýlokið að mála tjöld fyrir ,J>rettándakvöld“ eftir Shake-
speare, sem Henry Irving ætlaði að leikstýra. Hann lék sjálfur Malvolio í
þetta skipti, og menn bjuggust við miklu, en öllum til mikillar furðu tókst
honum hrapallega, og eftir nokkrar vikur var sýningum hætt.
En nú var þessu verki mínu lokið og í bráðina kallaði ekkert að, svo
að hér eygði ég möguleika á vinnuhléi. Við þetta bættist, að ég hafði leyft
Sir Frederiek Leighton afnot vinnustofu minnar í Operu Hennar Hátignar,
þai sem hann ætlað'i að fullgera myndina „Uppreisn dauðra úr djúpum
haf sins“, en hún var svo stór, að hún komst ekki fyrir í vinnustofu hans.
IMynd þessi er nú geymd í tiglaskrauti á einum boganna undir hvelfingu
Fálskirkjunnar í London.
Ég hafði ekki afráðið, hvert halda skyldi í þetta sinn, en þótt undar-
legt megi virðast var mér mikil forvitni á að sjá Island, sem vissulega ligg-
ur langt frá alfaraleiðum skemmtiferðamanna. Ég hafði lesið ýmislegt um
landið, meðal annars skemmtilega lýsingu á því í bókinni „Sumar á Islandi“.
Af þeim lestri varð mér ljóst, að' þar um slóðir var margt að sjá, sem ekkert
annað land hafði upp á að bjóða.
En þótt mér léki hugur á að sækja heim þetta eyland, sem hlaðizt
hafði upp úr sævardjúpinu fyrir kraft eldgosa einna saman, var næsta
ógirnilegt að fara þangað einn síns liðs og naumast auðfundinn félagi til
svo langrar ferðar. En heppnin var með mér, og góð'ur kunningi minn, sem
einnig langaði að breyta dálítið til, sagðist kæra sig kollóttan, hvert förinni
yi'ði stefnt. Þegar hann heyrði um áform mitt, bauð hann mér samfylgd og
varð það til þess, að ég tók endanlega ákvörðun og hlakkaði nú hálfu meira
til en áð'ur.
Við lögðum af stað frá London í byrjun júlímánaðar og gerðum ráð
fyrir að dvelja aðeins tvo eða þrjá daga í Edinborg, en skipið, sem við
(Nú fór að verða dálítið líf í tuskunum, svo að við tólcum okkur bessa-