Helgafell - 01.12.1953, Qupperneq 63

BÓKMENNTIR
61
viljandi skopstælingar á kveðskap Ein-
ars Benediktssonar. Kvæðið Myndin
endar á eftirfarandi erindi:
En römm er sú taug, er oss tengir í eitt,
þótt tæmt sé vort full að dauðlegu erfi.
óg jarðlægum skuggum fær brosið þitt
breytt
1 björtustu sóldýrð, þótt harmar að
sverfi.
Þín ásýnd er höggvin í hjarta míns
grunn,
sú helgimynd fögur í þögn minni talar,
ég ber hana trútt gegnum aldanna unn,
þún örþreyttum Væringja daglega
svalar.
Kvæðið um Hallgrímskirkju ætti að
kyrja, þegar hið fáránlega kirkjuferlíki
a Skólavörðuhæð verður vígt. Það
endar svo:
Hér er mín spurn fram hóflega sett
herra biskup og klerkastétt:
Hver heyrir í gegnum helluþak
himnanna söng og vængjablak ?
Það er raunalegt að þurfa að segja
það, en þessi nýja bók Röðuls sýnir
það svart á hvítu, að honum lætur ekki
að yrkja ljóð.
Suður með sjó —
Sólgull í skýjum
Kristinn Pétursson
Reykholt 1942 — Hólar 1950
Suður með sjó er um margt efnileg
þyrjandabók. Það er eitthvað frískt og
hressandi við hana, af henni er ,,salt-
^ykt og tjöruangan“, einkum þó af
þeirn kvæðum, er lýsa lífinu ,,suður
meÓ sjó“. Það er líklega ofhól að
segja, að myndir þær, er höfundur
dregur upp, minni á myndir Gunn-
laugs Schevings, e. t. v. minna þær
meira á Veturliða, t. d. í kvæðinu Tón-
mynd haustsins, en eitthvað er ekta
í þeim.
Karlar sjást kjaga
með klaka í skeggi
í hríðanna hreggi
um hausbmyrka daga.
Þeir stefna til sjávar
stanza og spá þar
og stappa í jörðina
En hvað er um kotin
húsfreyjan lotin
að hlóðunum skarar.
Talar við Drottin,
telur í pottinn
og sparar og sparar.
Utþrá er kliðmjúkt og fallegt kvæði,
en fyrstu fjórar línumar ættu að fell-
ast burt. Feluleikur er dágott ástar-
kvæði. Mörg kvæðanna eiga að vera
gamankvæði, og tekst höfundi misjafn-
lega. Kvæðið Sigling er eins konar
stæling á skandínavískum sjóaraslag-
ara Frá England te Skottland dá segl-
ade en brigg, og er liðlega ort. Kvæðið
Afturhvarf er og sæmilega gert, en
sum ,,gaman“kvæðanna eru nauða-
ómerkileg, t. d. kvæðið Veiðiklóin.
Smekkleysur eru margar í bókinni og
sumar skerandi. Höfundur hefur mik-
ið yndi af skoplegum endarímum:
hnarreist — var reist; bam á—Tjarná.
Slíkt getur farið vel í einstöku gaman-
vísu, en það er vandi að nota slikt
rím, svo að vel fari, og er á fárra færi.
Kvæðið Vinnubrögð virðist ort ein-